Είναι φυσιολογικό:
* Να νιώθεις ηλικιωμένος, κουρασμένος, λυπημένος, βαρύς ή απογοητευμένος
* Να νιώθεις ότι κάτι έχει φτάσει στο τέλος ή στα όριά του
* Να νιώθεις απογοήτευση ή δείτε κάτι όπως είναι και όχι αυτό που επιθυμούσατε ή ελπίζατε ότι θα ήταν
* Για να δείτε την ομορφιά στο τέλος ή τη λήξη του κάτι (η Αφροδίτη βρίσκεται στο ζώδιο του Κρόνου την ίδια στιγμή!)
* Να αισθάνεστε ότι η αίσθηση του σκοπού ή της αποστολής σας είναι αμβλύ, θολωμένη, θλιβερή ή αδύναμη
* Για να συνειδητοποιήσετε ότι βρίσκεστε στα θεμέλια ή στο κάτω μέρος ενός πράγματος, να αναγνωρίσετε τι δουλειά υπάρχει μπροστά σας
* Να σε έλκουν τα γηρατειά, η ωριμότητα, η σοφία και η εμπειρία
* Να επιθυμείς ή να λαχταράς να περάσεις χρόνο μόνος, να ησυχάσεις η κουβέντα γύρω σου
* Να νιώθεις ιδιαίτερα στενοχωρημένος με ευφάνταστη λαχτάρα
* Να νιώθεις μελαγχολία, να κρύβεται η ομορφιά αλλά με κάποιο τρόπο να συγκρατείται
* Να νιώθεις παραιτημένος από την κατάσταση… για να τελειώσει το πάρτι
* Να νιώθεις σαν σκρουτζ ή ηττοπαθής
* Να αναγνωρίσει το κενό και πρόσκληση καταλήξεων
* Για να είστε έτοιμοι να φυτέψετε κάτι, να καθαρίσετε κάτι ή να ξεκινήσετε μόνο από τα βασικά
Συλλογιστείτε τον Κρόνο:
Όταν ο Ήλιος, το νοητικό φως, καταπίνει τον Κρόνο, είναι σαν να τελειώνει ένα τέλος ή ένα όριο έχει αναγνωρίσει τα όριά του. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν το γεγονός ότι ο Κρόνος ήταν συχνά ένας πλανήτης που σχετίζεται με στοχαστές, μυστικιστές, αστρολόγους, ακόμη και καλλιτέχνες. Ο λόγος για αυτό είναι μάλλον περίπλοκος. Ο Κρόνος είναι ο άρχοντας του χρόνου, αλλά ο Κρόνος είναι επίσης ένα διαχρονικό αρχέτυπο. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που είναι βαθιά Κρόνοι είναι εκείνοι που αναγνωρίζουν τους περιορισμούς του χρόνου και του πρόσκαιρου κόσμου πιο έντονα από τους άλλους. Αυτή η οξεία αναγνώριση της αιώνιας/αρχετυπικής φύσης του χρόνου και των χρονικών περιορισμών θεωρήθηκε από τον αναγεννησιακό αστρολόγο Ficino ότι παράγει υπερβολικές ή κλειστές φανταστικές καταστάσεις που θα οδηγούσαν σε μελαγχολία, η οποία με τη σειρά της θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί μέσω εκχύσεων ευφάνταστης δημιουργικότητας.
Έτσι, οι αστρολόγοι, οι μυστικιστές, οι καλλιτέχνες ή οι δημιουργικοί τύποι που αναπτύσσουν μια υγιή σχέση με τον Κρόνο (μπορείτε να πείτε) είναι αυτοί που αναγνωρίζουν όχι μόνο τα όρια του κόσμου στον οποίο ζούμε, αλλά επίσης η διαχρονικότητα αυτών των ορίων… τα όρια αυτών των ορίων, αφού τα όρια είναι, τελικά, αρχετυπικά και αιώνια όσο είναι «κυριολεκτικά» ή «πραγματικά αληθινά». Πολλοί καλλιτέχνες, μυστικιστές και αστρολόγοι, ξεκινούν τη σχέση τους με τον Κρόνο κοιτάζοντας τον κόσμο και βλέποντας περιορισμούς και αναζητώντας απελευθέρωση από αυτούς τους περιορισμούς μέσω ανθεκτικών εκροών φαντασίας. Αλλά με τον καιρό, εάν ο καλλιτέχνης ή ο μυστικιστής ή ο αστρολόγος βλέπει συνεχώς τη φαντασία ως κάτι που πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως απάντηση ή σε αντίθεση με τα βαρετά όρια του κόσμου, θα βαθύνουν μόνο τη μελαγχολία τους καθώς η καταστολή των ορίων κάνει αυτά τα όρια ειρωνικά πιο βαριά. και πιο κατασταλτικό. Αυτό που πραγματικά μας απελευθερώνει από τον περιορισμό του Κρόνου είναι η ικανότητά μας να κατανοούμε τα ίδια τα όρια ως ευφάνταστα… Ο Κρόνος ως φανταστικά όρια και όχι ως κυριολεκτικά όρια. Με αυτή την έννοια, ο Κρόνος είναι ο ρομαντισμός των ορίων, η ομορφιά των περιορισμών συνειδητοποιώντας τους δικούς τους περιορισμούς καθώς στέκονται μπροστά στον διαχρονικό καθρέφτη της αιωνιότητας.
Προσευχή:Δίδαξέ μας την ομορφιά και τον ρομαντισμό αυτών των καταλήξεων και ορίων. Μάθε μας να σε βλέπουμε, αιώνια αναλλοίωτη, σε κάθε ημερομηνία λήξης.