Αυτή η καταχώριση ιστολογίου θα είναι λίγο διαφορετική, πρώτον επειδή έχει καθυστέρηση δύο ημερών και δεύτερον λόγω του θέματος. Νιώθω ότι θα βγω από τα όρια του πολιτικά ορθού. Όταν γράφω, περιμένω να εμπνευστώ και για αυτήν την είσοδο είναι στις 6 το πρωί σε ένα ρετιρέ διαμέρισμα στο κουβούκλιο της ζούγκλας του «νέου» Tulum. Θα έλεγα ψέματα αν δεν έλεγα άλλη μια φορά, νιώθω μπερδεμένη. Ίσως το μπερδεμένο δεν είναι η σωστή λέξη, ίσως η λέξη είναι περισσότερο, καθησυχασμένος. Καθησυχασμένοι ότι ζούμε στον κόσμο της πολικότητας. Δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ εάν η πολικότητα υπάρχει σε κάθε πλανητικό κόσμο που συντηρεί τη ζωή. Επιτέλους, λαμβάνουμε είδηση ότι, στην πραγματικότητα, αυτό το τεράστιο παζλ που ονομάζουμε νυχτερινό ουρανό, στην πραγματικότητα συνδυάζεται με τη ζωή. Φυσικά δεν είμαστε μόνοι!
Στους ανθρώπους αρέσει να μιλάνε για διαφορετικές διαστάσεις και ότι βρισκόμαστε σε μια πορεία προς την ανάληψη. αλλά δεν είμαι σίγουρος πόσο άμεσο είναι αυτό το μονοπάτι στη γη. Όταν εξετάζεις πραγματικά τα γεγονότα, η αλήθεια μας κοιτάζει κατάματα. Καθώς το φως ανεβαίνει, το σκοτάδι φαίνεται να ανεβαίνει με τον ίδιο ρυθμό. Είμαστε σε σχέση με την αντίπαλη δύναμη, αυτό λέγεται πολικότητα. Η ισορροπία και η ηρεμία είναι στη μέση διαδρομή.
Σπούδασα για λίγο με τον Swami Dhyananda στην αίθουσα μελέτης του στις όχθες του Γάγγη στο Rishikesh. Έκανε διάλεξη για τη βεδάντα που είναι η φιλοσοφία πίσω από τις βέδες. Ένα από τα μαθήματά του ξεχωρίζει όσο κανένα άλλο. Σύμφωνα με το vedanta, το επίπεδο πλούτου στο οποίο ζούμε είναι ένα σταθερό κάρμα. Υπάρχουν μόνο τρία σταθερά κάρμα, και αυτό είναι ένα από αυτά. Καθώς κάθομαι εδώ ακούγοντας τα πουλιά να ξυπνούν και τα σκυλιά να γαβγίζουν και τον ήλιο να ανατέλλει πάνω από το κουβούκλιο της ζούγκλας, δεν μπορώ παρά να επιστρέψω σε αυτή τη βεδανική αλήθεια.
Μπορώ να πω ότι με στεναχωρεί η αλήθεια.
TULUM
Άρχισα να έρχομαι στο Τουλούμ το 2007. Ήταν μια ανακάλυψη της ωραιότερης παραλίας που είχα δει ποτέ. και δεν υπήρχε σχεδόν κανένας εδώ. Αυτό έχει πλέον αλλάξει. Εκ των υστέρων, θα έλεγα ότι η καλλονή εδώ έπεσε στην πλευρά των ακραίων. Ήταν εξαιρετική ομορφιά και όχι ομορφιά μέσης οδού. Τώρα αυτό έχει αλλάξει. Η πολικότητα έχει αυξηθεί στο Τουλούμ.
Για χιλιετίες οι Μεξικανοί άφησαν αυτό το μέρος ανέγγιχτο. Είναι ένας αρχαίος πολιτισμός τόσο παλιός όσο η Ινδία, με μια ζωντανή πρακτική πνευματικής ζωντάνιας. Πιστεύω ότι κατάλαβαν ότι με τις ενεργητικές δίνες δεν πρέπει να μπλέκονται. Την τελευταία δεκαετία αυτός ο κόσμος ανακάλυψε αυτόν τον παράδεισο και τώρα υπάρχουν κάθε είδους τσιμεντένιες πολυκατοικίες που έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια μετά από μια ανοιξιάτικη βροχή. Οι λάτρεις του ακραίου έφτασαν να σταθούν στην άκρη της δίνης γιατί είναι συναρπαστικό, αλλά η δίνη κάνει αυτό που κάνουν οι δίνες και καθώς εκρήγνυται εκρήγνυται. Το Τουλούμ καταρρέει.
ΤΟ ΚΑΡΜΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ
Οι άνθρωποι ενσαρκώνονται σε όλο το φάσμα του πλούτου, από τους εξαιρετικά πλούσιους έως τους ακραίους φτωχούς. Η Vedanta λέει ότι ό,τι κι αν κάνετε, το επίπεδο του πλούτου στο οποίο ζείτε δεν θα κυμαίνεται πολύ κατά τη διάρκεια της ζωής σας. Επειδή ο πλούτος είναι ένα σταθερό κάρμα, μερικοί άνθρωποι, ανεξάρτητα από το τι κάνουν, παραμένουν με πολύ περισσότερη υλική αφθονία από ό,τι θα μπορούσαν να ξοδέψουν σε μια ζωή, ενώ άλλοι αγωνίζονται να τραφούν. Αυτά τα άκρα φωνάζουν ο ένας τον άλλο σε αυτόν τον τρέχοντα χρόνο στη δίνη που είναι γνωστή ως Τουλούμ.
Ο τελευταίος κυβερνήτης εισήγαγε πολλές χιλιάδες εξαιρετικά φτωχούς ανθρώπους και τους πούλησε γη για ψήφους. Από το ένα χρόνο στο άλλο, όπου υπήρχαν παρθένα κουφώματα ζούγκλας μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών, τώρα υπάρχουν καλύβες γεμάτες με εξαιρετικά φτωχά μπερδεμένα πρόσωπα. Η μικρή πούεμπλα που κάποτε ήταν γεμάτη οικογένειες που περπατούσαν με ασφάλεια, τώρα σέρνεται με άντρες, συχνά μεθυσμένους, που φαίνεται να ψάχνουν για κάτι. Ψάχνουν για ένα κομμάτι του πλούτου. Επίσης, ανάμεσα στους ντόπιους ιθαγενείς περιφέρονται και τα λευκά δέρματα που παρελαύνουν με σχεδόν τίποτα, κάτι που δεν θα έκαναν ποτέ στις πατρίδες τους. Φυσικά, ακόμα κι αν έχουν μόνο αρκετά χρήματα για να πάνε διακοπές, στους φτωχούς, είναι πλούσιοι. Μετά, υπάρχουν οι πολύ πλούσιοι που έχουν την οικονομική δυνατότητα να μείνουν στα ξενοδοχεία στην παραλία και που χτίζουν τις νέες πολυκατοικίες για να μείνουν οι άλλοι με έντονο κάρμα αφθονίας. Είναι μια κλασική μελέτη στα άκρα της πολικότητας.
Οι δρόμοι γύρω από τα νέα διαμερίσματα δεν είναι ασφαλτοστρωμένοι και ούτε καν βαθμολογημένοι. Τα σκουπίδια στοιβάζονται ψηλά σε αρχαϊκά δοχεία σκουπιδιών. Το νερό που βγαίνει από τις νέες όψεις του ντους μυρίζει. Το όνειρο του Eco Tulum είναι τώρα ακριβώς αυτό, ένα όνειρο. Τα άκρα της πραγματικότητας είναι ζωντανά και καλά. Οι πολύ πλούσιοι τρίβονται τους ώμους με τους πολύ φτωχούς. Το αποτέλεσμα, τουλάχιστον σε αυτό το στάδιο είναι ο θυμός και η απληστία, τα ίδια τα μαθήματα ζωής που έχουμε σκοπό να ξεπεράσουμε στην πορεία μας προς την ανάληψη. Για άλλη μια φορά, όσο πιο φωτεινό γίνεται τόσο πιο σκούρο γίνεται.
Η βαθιά μου επιθυμία είναι να προσπαθήσω να το διορθώσω, αλλά η αλήθεια είναι ότι έβαλα την ενέργειά μου στην προσπάθεια να το αποτρέψω. Το λυπηρό είναι ότι αυτό δεν είναι το μόνο παράδειγμα. Υπάρχουν πολλά. Αν τρέξω στον τομέα του κόσμου από όπου κατάγομαι, όπου όλα κυλούν ομαλά και οι δρόμοι είναι καθαροί, η νεολαία παίρνει αντικαταθλιπτικά. Οπότε, αποδέχομαι για άλλη μια φορά, την πραγματικότητα. Ζούμε σε έναν κόσμο πολικότητας. Τα αντίθετα παρέχουν αντίθεση και όπως λέει ο Δαλάι Λάμα, η δουλειά μας είναι να βρούμε τη μέση οδό.
Αγάπη μόνο….