Iedereen die mij kent, weet hoeveel ik graag lees, vooral fictie. Toen ik op zoek was naar nog een ander eBook om te lezen op Smashwords, ontdekte ik Mary Marinan, die daar schreef als M. Marinan. Haar serie Across Time &Space leek interessant; daarom besloot ik het eerste eBook The Eternity Stone te downloaden (dat is gratis) en probeer het eens. Na een paar hoofdstukken wist ik dat Mary een zeer begaafd schrijfster was, dus stopte ik met lezen en kocht de hele serie. Toen ik klaar was met de serie, kocht ik elk e-boek dat ze ooit schreef; ja, haar boeken zijn zo geweldig!
Naast Mary's uitstekende schrijfstijl, was wat me intrigeerde aan deze auteur dat de meerderheid van de eBooks van M. Marinan van tevoren in haar dromen verschenen. Aan het einde van haar eBooks zou ze haar dromen beschrijven die haar hielpen bij het gebruiken van haar ideeën in de verhaallijn. Je weet dat deze droomvertolker gewoon dol was op dit feit! Ik nam contact met haar op om te zien of ze een interview voor deze blog wilde doen, wat ze genadig accepteerde. Zonder, verder oponthoud Mary Marinan!
Wanneer ben je begonnen met schrijven en wat zijn je favoriete genres?
Ik herinner me dat ik als kind reisverslagen schreef (en illustreerde), maar ik zag mezelf nooit als schrijver, meer als lezer of kunstenaar. Toen, ongeveer tien jaar geleden, had ik net een onbevredigende roman gelezen - een roman waarin de personages niet overtuigend en nogal dom waren, om eerlijk te zijn. Ik herinner me dat ik dacht:niemand doet zo en ik zou het beter kunnen doen. Ik had net een heel levendige droom gehad over een ondergrondse stad, en gecombineerd met het idee van 'wat als ik een paar tijdreizigers zou ontmoeten?' besloot ik te kijken wat ik kon bedenken. Dat eerste verhaal werd The Eternity Stone, maar het werd ongeveer 7 jaar nadat ik begon te schrijven gepubliceerd.
Wat het genre betreft, ik schrijf meestal sciencefiction en/of fantasy voor jonge volwassenen – soms beide in hetzelfde verhaal. Sci-fi en fantasy omdat ik dat het leukst vind om te lezen, en young adult omdat mij is verteld dat het goed bij mijn schrijfstijl past. Ik denk dat ik PG-13 schrijf, met milde thema's voor volwassenen.
Ook schrijf en illustreer ik kinderboeken onder de naam Mary Em. (Veilig voor algemeen publiek 😊)
Ontvang je de meeste van je boekideeën uit je nachtelijke dromen? Hoe integreer je deze dromen in je verhaalplots?
Ik heb nu tien romans gepubliceerd, en elk daarvan was op zijn minst gedeeltelijk geïnspireerd door een levendige droom of twee... of vijf. Maar het duurde even voordat ik me realiseerde dat ideeën uit dromen, hoe levendig of gedetailleerd ook, zorgvuldig moeten worden overwogen en alleen een solide, logische verhaallijn moeten aanvullen.
Bijvoorbeeld mijn laatste roman Onwrikbaar is gebaseerd op een van de meest fantastische dromen die ik ooit heb gehad. Ik droomde dat ik op Mars was (waarom niet?) en dat het bedekt was met weelderige jungle, oude cyborg-dieren en wilde steden. Ik was ingelijfd bij het privéleger van een echt onaangename tienerprins, en ik was er woedend over. Ik denk niet dat ik ooit zoveel woede in een droom heb gevoeld. Op een gegeven moment reed ik op een snel vliegend paardachtig wezen, een farlac genaamd, en we werden bijna opgegeten door wat leek op een albino plesiosaurus (zwemmende dinosaurus) toen het uit het water sprong.
Er kwam veel meer bij kijken, maar het was alsof ik naar een film keek waarin ik ook mocht acteren. Ik was heel erg het personage - ik wist zelfs dat mijn naam 'Iscendra' 'melodie' betekende - compleet met karakterspecifieke interesses, familieleden en enkele persoonlijkheidsproblemen. Ik herinner me dat ik wakker werd en dacht:wat gebeurt er daarna?!
Dus schreef ik alles op voordat ik de details vergat, wat altijd een gevaar is bij dromen. Maar ik haastte me niet om aan de roman te beginnen. In plaats daarvan dacht ik alleen maar aan de droom toen ik iets hersenloos deed, zoals de hond uitlaten of van en naar het werk reizen. Ik speelde verschillende scenario's uit, vulde de gaten in het verhaal of de voor de hand liggende plotgaten op en probeerde me voor te stellen wat er daarna had kunnen gebeuren.
In dit geval hebben veel van de details van de droom de uiteindelijke roman gehaald, tot aan de schurk (en de rode haring) toe. Maar ik moest dingen bedenken als, als het zich op Mars afspeelt, in welk jaar zou het zijn? Hoe lang zou het duren voordat een woestijnplaneet volledig leefbaar en gekoloniseerd is? Waarom zouden daar zulke grote dieren zijn, en waar komen ze vandaan, aangezien we die niet op aarde hebben? Hoe is de monarchie ontstaan? Waarom heeft Iscendra zo'n woedeprobleem? Waarom is de prins zo'n eikel?
Het is altijd een leuke uitdaging om dit soort vragen te beantwoorden. In het algemeen, als ik geen redelijk antwoord kan bedenken, laat ik dat element van de droom weg. Het is niet de moeite waard om het te hebben als het het verhaal beschadigt.
Gebruik je je dromen niet alleen voor je boeken, maar ook voor andere gebieden van je leven?
Soms. Als ik een droom heb die levendig genoeg is om te onthouden bij het ontwaken, denk ik erover na om te zien of er duidelijke parallellen in het echte leven zijn of dat er een mogelijke betekenis in me opkomt. (Ik denk trouwens niet dat de droom van Mars voor mij persoonlijk enige betekenis had. Het was gewoon een fantastische kans voor een verhaal).
Ik ben een christen en ik denk dat dromen een manier zijn waarop God tot ons kan spreken zonder dat onze drukke geest in de weg zit. Soms zijn het dingen die ik echt moet horen - maar net zo vaak verzint mijn verwarde nachtelijke brein onzin. Dus hoewel ik mijn dromen als aansporingen zie om situaties uit het echte leven te heroverwegen, zou ik geen beslissing nemen die puur gebaseerd is op een droom, tenzij ik ook echt bewijs kan zien dat de beslissing verstandig is, als dat logisch is.
Waar werk je nu aan?
Meerdere projecten. Mijn volgende roman is een op zichzelf staande sci-fi/fantasie genaamd Tyger:een niet van deze wereld verhaal . Vreemde maar coole droominvloeden - een portaal dat van de aarde naar een andere planeet leidt waar de cultuur ongeveer 1000 jaar achter de onze ligt - gedaanteverwisselaars - kwaadaardige heersers - rennende olifanten. Veel plezier!
Over M. Marinan
M. Marinan is comfortabel gelegen in Wellington, Nieuw-Zeeland:een stad die 'niet te verslaan is op een mooie dag'. (Disclaimer:er zijn niet zoveel mooie dagen, maar ze is er nog steeds.)
Ze houdt van verhalen met avontuur, drama en een happy end, en schrijft in dezelfde geest. Ze houdt ook van mooie dingen, aardige mensen en zorgvuldig gemaakte kunst - het soort dat eruitziet alsof het moeite kostte, niet zoals een peuter het schildert met een penseel op hun voorhoofd. Ook illustreert ze al haar eigen werk. Het is leuk, ze kent de personages... en ze is een beetje goedkoop.
Dank aan Massey University voor het feit dat ze zich gekwalificeerd heeft gevoeld om haar eigen werk te publiceren, en voor het geven van een studieschuld die haar tot op hoge leeftijd zal volgen. (Het was het waard.)
Bezoek haar website voor meer informatie over M. Marinan, haar boeken of voor de boeklinks naar uw favoriete boekhandel.
