In een essay met de titel "Imagination is Bull", schreef James Hillman:"Wanneer we worden geconfronteerd met een grote dierlijke kracht, of het nu in de vorm van een echt dier of een geanimeerd beeld is, onze cultuur buigt er zelden voor, zingt of danst er zelden ter ere ervan, en we zoeken zelfs geen dekking. Integendeel, onze gebruikelijke zet is om te interpreteren. We hebben de hermeneutische toverstok om de kracht te laten verdwijnen door het om te zetten in een betekenis. Onze moderne verzoeningsrite is om "stier" op te zoeken in het symboolwoordenboek. Bull lost op in "maan", "vader", "vruchtbaarheid", "donder" ... en neemt namen aan van Gaelic tot Hebreeuws tot Latijn tot Urdu, terwijl we meer mythische verhalen verzamelen. Beschaafde mannen en vrouwen in instituten voor geesteswetenschappen en cultuur hebben de stier ontmoet met hun eigen soort stier:wat ze zeggen over de stier. Mythe is tenslotte wat er wordt gezegd over wat er wordt gezegd:de stier over de stier. Wat vertelt deze stier over de stier ons?”
Een van de redenen waarom ik van deze passage hou, is omdat het zo welsprekend een Stier-dichotomie beschrijft. Verbeelding in al zijn vruchtbaarheid is net zo echt, aards en sensueel als de stier. Dat merk ik als ik met mijn vier maanden oude dochtertje een wandeling over ons land maak. Terwijl we door de bomen in de schaduw lopen, lichtstralen die door de frisse groene knoppen prikken, het straaltje water dat in onze kleine terughoudende vijver bij een oude schuur loopt, en ik de volledige verwondering op haar kleine gezicht zie, ben ik getuige van de substantie van de verbeelding. Zo tastbaar dat we het 'aanwezig' noemen. Niet in de zin van een alomtegenwoordige enkelvoudige substantie, maar in de zin van vele texturen en geuren die zich vermengen en bewegen, als het ware zwemmend door de eerste lentelucht die ze ooit zal inademen.
Stier heeft een manier om de verbeelding zo eenvoudig, zo levendig, zo mooi en zo 'echt' te maken. Stier is Venus geregeerd maar aards, geurig maar stabiel, solide maar jeugdig.
Aan de andere kant vertegenwoordigt Stier ook de koppige vastheid van onze verbeelding. De neiging om te denken dat onze fantasierijke visie van alles en nog wat de "eenvoudige" waarheid is, of de "praktische" waarheid, of de "aardse" bottom line. Deze versie van Taurus kan de verbeeldingskracht zien als alles wat afwijkt van deze bottom line ... een dergelijke afwijking onpraktisch, fantasievol, waanvoorstellingen of gebrek aan inhoud noemend. Ze roepen "Bull Shit!" zonder te beseffen dat de substantie van iets, hoe fysiek, aards, gewoon, stabiel of eenvoudig van uiterlijk ook al het hete zwarte spul van de verbeelding is ... zo rijk en donker en fundamenteel als mest ... zo "eenvoudig" als een stapel dampende "Bull shit."
Zo gaat het met Stier. Stier is de eenvoudige, levensbevestigende, levensbezielende, levensondersteunende stroom van fantasierijke schoonheid in de natuurlijke wereld. Het "ding" van de verbeelding. Maar Stier weerspiegelt ook de neiging van verbeeldingskracht om letterlijk te worden... om de verbeelding zelf te vergeten in de lichamelijkheid van zijn eenvoudigste en meest voor de hand liggende vormen:planten, dieren, geuren, smaak, aanraking, zicht, geluiden.
Het is ook verontwaardigd om te zien dat de Venusiaanse dagdromen van Stier soms plastic worden, zoals mensen die het woord 'verbeelding' zo vaak zeggen dat het aanvoelt als een cadeauwinkel voor een kindermuseum, vol met te dure snuisterijen die gewoon je naam noemen. Op deze manier gebruikt, wordt verbeelding zelf een leeg woord, dat ironisch genoeg verwijst naar levenloosheid in plaats van fantasie, diepte of diversiteit.
Als Hillman zegt dat we de neiging hebben om naar dingen te kijken en dan hun diepere betekenis te extraheren of te decoderen, heeft hij het over dezelfde neiging om de voortdurende verbeeldingskracht van het fenomeen te doden... we nemen de dingen te letterlijk en dammen de stroom van de verbeelding in of gaan we bergen maken van molshopen in de naam van MEER verbeeldingskracht. Natuurlijk is Hillman in dit opzicht een soort anti-platonist, en veel filosofen zullen het niet eens zijn met zijn standpunt. Of we het nu wel of niet eens zijn met Hillmans psychologiefilosofie, hij heeft gelijk als hij zegt dat onze neiging om voortdurend ervaringen te decoderen of te interpreteren, de ziel berooft van iets belangrijks. Maar wat? Waar berooft het ons van? En het antwoord:het berooft de ziel van zijn bull shit. Rijke, donkere, echte en totale onzin.
Gebed:Help ons de stier in onze bull shit te voelen dit Stierseizoen!