Ondertussen is Venus verhuisd naar Weegschaal, een van haar twee woonplaatsen, en Mars zal zich daar donderdagavond, net na nieuwe maan, bij haar voegen. Mercurius komt ook dichter bij zijn conjunctie met de zon in Schorpioen.
Laten we het vandaag hebben over de Mercurius/Zon-symboliek. Specifiek de ideeën van zorgen en angst, evenals angst en authenticiteit.
Als Mercurius en de zon samenkomen in het diepwaterteken Schorpioen, is er vaak een overweldigend gevoel van angst, achterdocht en wantrouwen. Er ligt iets op de loer of een algemeen onheilspellend gevoel doordringt de atmosfeer van onze gedachten, woorden, ideeën en communicatie. Het is bijna iets dat je kunt ruiken of horen achter of in de woorden van mensen, woordkeuzes, onbewuste versprekingen, weglatingen en opzettelijke of onbewuste pauzes. Hoe verder Mercurius in sommige opzichten in de stralen van de zon gaat, hoe meer hij overweldigd wordt, en in het teken van de Schorpioen, in het hemelse huis van Mars, kan dit zorgwekkend, gewelddadig, chaotisch, confronterend, verborgen, geheim zijn. , onbewuste, of snijdende/rauwe/verontrustende gedachten en beelden. Dit wil niet zeggen dat er bij dit alles geen enkele noodzaak aan het werk is ... een goede vraag zou kunnen zijn:"Wat zit hierin, of wat werkt er door deze beelden en angsten?" Waarom voel ik me zo verdacht?
Om de noodzaak te weerstaan om iets letterlijk te decoderen of te interpreteren, is er nog steeds een mogelijkheid om betekenis te geven of te vinden te midden van deze donkere mentale doolhoven. In feite komt het helaas zelden voor dat we de voordelen van angst en bezorgdheid beschouwen zonder dat ze hoeven te worden geëlimineerd of gedecodeerd of opgegraven of gezuiverd, enz.
In feite, in een recente documentaire genaamd "Seymour:An Introduction", bespreekt regisseur Ethan Hawke zijn plankenkoorts met een meesterlijke pianogoeroe genaamd Seymour Bernstein. Bernstein zegt in wezen dat meer mensen angst zouden moeten leren waarderen als leerlingen of studenten van een vak. Hij suggereert dat zonder een zekere mate van angst en angst die betrokken zijn bij onze uitvoering of het 'perfectioneren' van een ambacht, we er niet om de juiste redenen in zitten. Op een aantal andere plaatsen in de film zegt Hawke dat Seymour een onmisbare leraar voor hem was buiten het domein van Hollywood-acteren en filmen, omdat Seymour hem leerde dat de echte beloningen in zijn werk heel weinig te maken hebben met zijn geld of toejuiching, maar meer met de heilige angst van een eeuwige student in hem. Degene die meer zin heeft om terug te keren naar de tekentafel en opnieuw te beginnen, of om iets nieuws te leren. Hawke deelt dat deze filosofie hem in de tweede helft van zijn leven heeft geholpen zijn gevoel van betekenis en doel te behouden buiten materiële verwerving of succes. Hawke suggereert ook dat Seymours ideeën over eeuwig leren en zijn angsten een levensvatbare filosofie zijn voor mensen die zich niet volledig zullen wijden aan een religieuze of monastieke levensstijl.
Soms leggen we onszelf zo neer omdat we niet voldoen aan de normen van een aantal spirituele principes. We houden van de Boeddhabeelden, of we houden van de kosmische Christus of de zeven ledematen van Patanjali, en daarom verbinden we ons ertoe bepaalde elementen van het geloofskostuum te dragen. Maar dan voelen we ons gewoon verschrikkelijk als we het niet kunnen waarmaken, of als we ons cultureel toegeëigend voelen, buitenbeentjes of afwijkend van het 'ware geloof'. Een angst of een gevoel van onwaarheid begint en dan herhaalt zich een dodelijke cyclus. In plaats van te ontdekken waar onze authentieke verplichtingen liggen (wat we losjes ons 'echte gebedsleven' zouden kunnen noemen), proberen we harder om wat we zien als onze demonen te verslaan. Die diepgewortelde problemen waarvan we denken dat ze de echte reden zijn waarom we onze spirituele doelen niet kunnen waarmaken of bereiken.
Maar spirituele doelen zijn vaak net geldelijke doelen. Ze betekenen niet veel voor ons als we ze eenmaal hebben gekregen, als ze vanaf het begin nooit resoneerden met onze ziel. Om dit te realiseren, moeten we soms leren heiligen meer te zien als bronnen van inspiratie en minder als dragers van de universele manier om dingen te doen.
Ten tweede, nogmaals, is het idee dat elke reeks doelen die we hebben, hoe ze er ook uitzien, een zekere mate van angst, angst en zorgen vergen. Een voortdurende spanning zoals de snaren van een muziekinstrument is nodig... genoeg geleerd om ons eraan te herinneren dat uitvoering niet in de eerste plaats over persoonlijke evaluatie gaat, maar over authentieke deelname. We voelen ons gewoon niet levend zonder authentieke deelname aan IETS in ons leven. En een teken van dit soort deelname is heilige angst. De enorme vloeibaarheid van een geweldige speler gaat hand in hand met het idee van podium en publiek en schrik.
De vraag wordt:"wat is een authentieke projectie van mijn geest, stem, hart en ziel?" En het kan maar beter een beetje eng zijn!
Omdat jij het publiek bent, en het publiek ik ben, en het publiek God is. En het beste geschenk dat we krijgen en het beste geschenk dat we geven, is niets meer dan handelen vanuit die voortdurende plaats van bezielende zorgen. "Dit is het; Ik voel het. Ik ben zenuwachtig. Ik ben hier. Ik hou ervan." Mogen deze woorden toenemen, en samen met hen de Schorpioen beschermengelen van onze diepste spirituele zorgen.
Gebed:Help ons de heilige angst van onze authentieke gebeden te vinden; help ons het leven vanaf die plek te spelen