Ik beschouw deze gebeurtenis op de een of andere manier als hoopvol...opluchtend zelfs...hoewel ik er geen vreugde of plezier in beleef tempels verwoest te zien...
Gedachten...
* De verheven zon spreekt tot piekgebeurtenissen, bij de zuidelijke buiging, met Pluto en Saturnus in Steenbok, de ontmanteling van oude structuren, de dood en opstanding van oude helden, monumenten en pictogrammen.
* De driehoek om Jupiter vanaf de zon retrograde te laten gaan, toont de gelijktijdige voordelen van de krachten van vuur en noodlot... dingen die verbrand moeten worden zullen branden... als de kathedraal zo oud en stevig is als de knieën van de wereld vallen, dan kunnen ook wij onze knieën weer vinden...kunnen weer een waar gebed uitspreken...
* Het is opmerkelijk dat de Notre Dame letterlijk werd gebouwd bovenop de ruïnes van een tempel die ooit aan Jupiter was gewijd...
* Er is geen tempel die uiteindelijk niet tot as en water zal vergaan...elke regen die op ons valt is de vergeving van een oud tempelvuur....zoveel tempels branden als we het begrijpen dat elke vorm in deze wereld een huis van het heilige is….dan…hoe mooi is het om je voor te stellen dat deze tempel in de wolken wordt getild, om neer te regenen en mensen te bevrijden van zijn stenen greep…
* Elke echte psalm komt voort uit de pijn en buitengewone glorie van onze scheiding van de heilige steden van de heer...wanneer tempels branden, worden ze ook hemels...ze vinden een etherisch thuis in de hogere sferen…
* De Notre Dame heeft zojuist het hemelse lint doorgeknipt in een bol die we nu niet met het blote oog kunnen zien
* Als we de 'passie' van de Christus beschouwen, moeten we altijd de pijn van zoveel liefhebben dat het door elke angst, elke steen en elke muur brandt.
* Als we kijken naar de "passie" van de Maagd, wiens geheime dierenriem antiscia is voor de vurige Ram, dan herkennen we misschien het zuiverende en geduldige vuur van het meisje... er is een jonge gevleugelde engel, of velen van hen, gevangen in de vergeetachtige stenen van onze tradities... en ze kunnen niet worden verlost van hun dienstbaarheid, om hun nooit bedorven schoonheid terug te eisen, totdat een rooskleurige held sterft of een zwart gestenigd gebouw tot as is geëgaliseerd en tot regen stijgt .
* Interessant is dat ik vanmiddag, terwijl ik mijn kantoor aan het opruimen was, al mijn christelijke iconen heb opgeborgen, behalve een afbeelding van Christus en Moeder Theresa. Ik dacht bij mezelf:"Ik heb minder van deze iconen nodig en meer ruimte om me heen om de liefde van Christus te laten ademen, om de liefde van de Moeder te laten rusten."
Ik wist niet dat de Notre Dame in brand stond...
Gebed:toon ons uw huis in de hemel, geef ons de visie om uw machtige liefde te zien, ons op te tillen, zelfs als we voelen dat we afbranden...