Tijdens mijn gebeds- en meditatietijd vanmorgen heb ik het zeer korte maar krachtige boek Jona uit het Oude Testament opnieuw bezocht. Om het verhaal samen te vatten:Jona krijgt van God de opdracht om te profeteren en te prediken tot een stad vol immoraliteit. Maar in plaats van de opdracht te volgen rent Jona weg en gaat aan boord van een schip. Terwijl hij op het schip is, komt er een grote storm en terwijl iedereen dingen overboord gooit om de last te verlichten, gaat Jonah onder het dek om te slapen (weer verstopt). Interessant is dat de mannen op het schip het lot wierpen om te bepalen wie van hen de storm bracht. De loten onthullen dat het Jona was, dus de mannen confronteren Jona en hij geeft toe dat het zijn schuld is dat de storm over hen is gekomen. Vervolgens stelt hij op een defaitistische manier voor, ondanks dat de mannen suggereren dat hij tot God bidt en de zaken rechtzet, dat ze hem gewoon in de zee gooien en hem laten sterven. De mannen verwerpen Jonah's defaitistische redenering en doen hun best om naar de kust te roeien, maar de storm wordt erger en uiteindelijk gooien ze Jona overboord, terwijl ze God smeken:'Straf ons alstublieft niet voor de problemen van deze man met u. ”
Dan, zoals het verhaal gaat, wordt Jona opgeslokt door een grote vis en wordt hij drie dagen en drie nachten in de buik van de vis gehouden (een heilige getallenreeks die verband houdt met dood en wedergeboorte). Tijdens zijn verblijf in de vis bidt Jona eindelijk en regelt hij dingen met God, waarbij hij belooft dat hij niet langer zal wegrennen voor Gods roeping, op welk punt de gigantische vis hem op het droge braakt. Zonder aarzelen gaat Jona dan rechtstreeks naar de stad en profeteert tot de mensen daar over het veranderen van hun manier van doen. De mensen zijn ontvankelijk voor de kracht van Jona's boodschap en God ontfermt zich over de stad en besluit de waarschuwingen die Jona hen had gegeven niet op te volgen. En hier wordt het verhaal pas echt interessant. Jona wordt echt boos op God omdat hij mededogen toont! Hij wordt boos dat hij de profetie van vernietiging over de stad niet zal vervullen en dus gaat hij boos en mopperend weg. Hij kampeert letterlijk buiten de stad, kijkend om te zien wat er zal gebeuren, in een soort van ongeduld.
Terwijl hij daar in de hitte van de zon zit, stuurt God een wijnstok om te groeien en zijn hoofd te verduisteren. Jona is natuurlijk heel blij met de wijnstok, maar de volgende dag stuurt God een worm om de wijnstok te eten en dan een hete wind op Jona's gezicht. Jonah zegt nogmaals:"Dood me gewoon." En God antwoordt:"Heb je enig recht om over de wijnstok te worden gemaakt?" Jona houdt vol:“IK WEET! Ik ben boos genoeg om erover te sterven." Het boek eindigt met God die zegt:"Je bent zo bezorgd over deze wijnstok, hoewel je hem niet verzorgde of liet groeien. Het ontsproot 's nachts en stierf 's nachts. Toch heeft de stad waar ik je naartoe heb gestuurd 120.000 mensen die hun rechterhand niet aan hun linkerhand kunnen vinden, en ook veel vee. Moet ik ook niet om hen geven?”
Dus wat heeft dit verhaal te maken met onze huidige astrologie? Welnu, als er één zin is die ik geschikt heb gevonden voor retrogrades, dan is het de zin die ik opgroeide en steeds weer in de kerk hoorde:"Niet mijn wil, maar de jouwe." Een andere manier om het te zeggen is:"overgeven aan wat de uitkomst ook mag zijn."
Deze Mars retrograde heeft het gevoel van dezelfde soort heilige opdracht die Jona ontving. Of we nu buurten werven voor een politieke kandidaat, pleiten voor ons filosofische of religieuze standpunt, of een opwindend nieuw project aangaan, Mars in Boogschutter spreekt over het idee van een heilige zoektocht, missie of kruistocht. En deze missie is op dit moment des te belangrijker, zoals blijkt uit de gelijktijdige aanwezigheid van Saturnus in Boogschutter, het vierkant van Jupiter in Maagd, de zon verheven in Mars' thuisteken Ram, met Mercurius en Uranus in Ram, en de vaste ster Antares (een rode marsachtige ster) ingeklemd tussen Mars en Saturnus. De hemelse kop luidt zoiets als:"GA HET KRIJGEN!" En het simpele punt is dat het verhaal van Jona ons een paar eenvoudige richtlijnen biedt om intelligent met deze energie om te gaan.
Eén:je kunt niet vluchten voor of je verbergen voor een heilige roeping of missie. Dus probeer het niet, want zelfs als het eng is, is het vaak moeilijker als je de roeping van je hart en ziel ontkent dan wanneer je er gewoon voor gaat.
Twee:als je eenmaal de roeping of missie hebt opgepakt, kun je niet te gehecht zijn aan de resultaten, en je kunt jezelf niet verbitterd of boos laten zijn als de visie niet precies verloopt zoals je wilt.
Dus als je bijvoorbeeld worstelt met passiviteit, angst of angst:"Ik wil niet doen dat het te moeilijk wordt", dan moet je misschien opstaan en meer moed en vertrouwen hebben. Je kan dit doen! Ga het nu halen!
Aan de andere kant, als je achter iets aan gaat dat zo hard is dat je je trouw aan de auteur van alle resultaten bent vergeten, aan de goddelijke kracht die de motivatie en drijfveer in je hart op de eerste plaats heeft geplaatst, stop dan en controleer jezelf. Gaat dit over jou, of gaat dit over het afstemmen van je wil op iets groters?
We hoeven geen christenen te zijn, of zelfs maar fans van de Bijbel, om iets goeds uit het verhaal van Jona te halen. Ongeduldig ongeduld voor resultaten, weinig weerstand tegen het ondernemen van actie ... ofwel zijn het onvolwassen uitersten die wijzen op een onvermogen om onszelf te vernederen voor het goddelijke op het exacte moment waarop het goddelijke roept om deel te nemen aan iets speciaals, iets waarvan het uiteindelijke resultaat bijna nooit zo belangrijk is als de oproep en het antwoord zelf.
Gebed:maak ons instrumenten van uw vrede, liefde en doelgerichtheid in de schepping.