In september schreef ik een dagelijkse horoscoop die zei dat voor het komende jaar, aangezien Jupiter in oppositie staat met Neptunus, we spannende sprongen en grenzen in ons wetenschappelijk begrip zouden kunnen verwachten. Ik noemde verschillende belangrijke wetenschappelijke prestaties die plaatsvonden onder de vorige Jupiter/Neptunus-dynamiek, waaronder de lancering van de Hubble-telescoop, ontdekkingen die onze fantasierijke visie op de kosmos hebben uitgebreid. Evenzo sprak ik in een andere post later in de herfst, terwijl ik naar de dynamiek van Saturnus/Neptunus keek, over ontdekkingen of gebeurtenissen die leidden tot een belangrijke herstructurering van onze overtuigingen of paradigma's... fundamentele verschuivingen in ons structurele begrip van de werkelijkheid of het universum. Dit zijn archeytpal-dynamieken die de combinaties van Jupiter/Neptunus en Saturnus weerspiegelen, en gisteren was ik erg opgewonden om de aankondiging te horen dat zwaartekrachtsgolven zijn ontdekt, waarmee feitelijk de laatste voorspellingen van Einstein over de algemene relativiteitstheorie worden bewezen. Ik vermeld dit niet om mezelf als een geweldige astroloog te beschouwen. Deze ideeën zijn toegankelijk voor iedereen die tijd heeft doorgebracht met het werk van Richard Tarnas over de archetypische dynamiek van de buitenste planeten. Toch is het verbazingwekkend om te zien dat de voorspellende vermogens van astrologie slagen!
Tegelijkertijd ben ik zo enthousiast over deze ontdekking, vooral wat het ons zou kunnen vertellen over het ontstaan van ons heelal, ik ben ook bedroefd dat we missen nog grotendeels een fantasierijke of spirituele visie binnen onze wetenschappelijke modellering. Uitleggen hoe iets werkte, of hoe iets gebeurde, zonder de vraag "Waarom?" we kiezen er inherent voor om de vraag te devalueren zonder enig goed bewijs of reden om dit te doen. Dit is weinig wetenschappelijk. En het is nauwelijks bevredigend voor de ziel, voor het leven van de ziel, om te zeggen:"Gewoon omdat dat de manier is waarop dingen gebeuren in een fysiek/causaal universum." Dit is geen antwoord op de waarom-vraag, maar een op waarde gebaseerd oordeel tegen de doelgerichtheid van de vraag "waarom?" Zoals CS Lewis schreef over de opkomst van nieuwe kosmische modellen in plaats van de oude en rijk tot de verbeelding sprekende ptolemeïsche kosmos:"Ik hoop dat niemand zal denken dat ik een terugkeer naar het middeleeuwse model aanbeveel. Ik suggereer alleen overwegingen die ons ertoe kunnen brengen alle modellen op de juiste manier te beschouwen, elk te respecteren en geen enkele te verafgoden. We zijn allemaal heel goed bekend met het idee dat de menselijke geest in elk tijdperk sterk wordt beïnvloed door het geaccepteerde model van het universum. Maar er is tweerichtingsverkeer; het model wordt ook beïnvloed door de heersende geestesgesteldheid. We moeten erkennen dat wat "een smaak in universums" wordt genoemd, niet alleen vergeeflijk maar onvermijdelijk is. We kunnen de verandering van modellen niet langer afdoen als een simpele vooruitgang van fout naar waarheid. Geen enkel model is een catalogus van ultieme werkelijkheden, en geen enkel model is louter fantasie. Elk is een serieuze poging om alle verschijnselen die in een bepaalde periode bekend zijn binnen te krijgen, en elk slaagt erin om er een groot aantal binnen te krijgen. Maar ook, niet minder zeker, weerspiegelt elk de heersende psychologie van een tijdperk bijna net zo veel als het de staat van de kennis van dat tijdperk weerspiegelt ... "
Lewis stelt verder dat de manier waarop we vragen stellen aan het heelal, en waarom we naar het bewijs zoeken waar we naar zoeken, deels de vorm is van het heelal dat we vind. Dit zijn de opmerkingen van Saturnus/Jupiter/Neptunus:“Het nieuwe model zal niet worden opgezet zonder bewijs, maar het bewijs zal verschijnen wanneer de innerlijke behoefte eraan voldoende groot wordt. Het zal een waar bewijs zijn. Maar de natuur geeft het meeste van haar bewijs in antwoord op de vragen die we haar stellen. Hier, net als in de rechtbanken, hangt het karakter van het bewijsmateriaal af van de vorm van het onderzoek, en een goede kruisverhoorder kan wonderen doen. Hij zal inderdaad geen onwaarheden ontlokken van een eerlijke getuige. Maar met betrekking tot de totale waarheid in de geest van de getuige, is de structuur van het verhoor als een sjabloon. Het bepaalt hoeveel van die totale waarheid zal verschijnen en welk patroon het zal suggereren.”
Dit zijn woorden die van toepassing zijn op onze eigen vragen over het heelal, evenals de wetenschappers. De vragen voor dit jaar luiden opnieuw:“Welke vragen stel ik over de dingen die ik geloof en voor waar aanneem? Hoe leiden deze eerlijke vragen tot een ander paradigma of een andere werkelijkheid? Hoe verandert mijn leven om een nieuwe fantasierijke structuur of nieuwe paradigma's te weerspiegelen?”
Gebed:leer ons de bijna onzichtbare lijnen van onze ideeën te zien, zoals een stencil... help ons dan onze ogen te sluiten en getuige te zijn van een 1,3 miljard jaar oude gebeurtenis , kabbelend in de tijd, golven sturend en net nu door onze linies bewegend.