Ons huis ziet er momenteel uit als een totaal misgelopen cocaïnefeest. Een diatomeeënaarde-cocaïnefeestje, maar laat je niet voor de gek houden want dit soort witpoederfeestjes zijn net zo spannend als ze komen. De kater houdt in (hopelijk, klop op hout) ons te bevrijden van de vlooien van de honden!
Te midden van deze shitshow kon ik eindelijk begrijpen hoe de berekening van Placidus-huizen werkt. Ergens tussen het opzuigen van poeder en het wassen van de vloeren vanmorgen raakte het me. Ik kon me alles voorstellen waar ik over had gelezen. Ik lachte omdat ik in joggingbroek op de grond lag en probeerde de versteende overblijfselen van harde algen niet op te snuiven die werden gebruikt om kleine bloedzuigende wezens te elimineren die (ik zweer het) plotseling verschenen na wat voelde als een vreemd hete / een paar dagen geleden een soort zonnevlam.
Gisteravond op NPR hoorde ik over een unieke alg die als gevolg van de opwarming van de aarde in de oceaan van de Pacific Northwest groeit. De algen dragen een neurotoxine dat het zeeleven doodt en schelpdieren, krabben en ander zeeleven vergiftigt. Ik hoorde dit nieuws letterlijk niet lang nadat ik voelde dat een vreemde zonnevlam/opwarmingsspreuk bloedzuigers in mijn honden stuurde en dit alles weer letterlijk, terwijl ik de versteende overblijfselen van harde algen op mijn tapijten en vloeren dumpte.
Afgelopen voorjaar is mij iets soortgelijks overkomen. Op een ochtend schopte de grasmaaier een steen omhoog en verbrijzelde de ruit van onze voordeur. Ik ben de hele ochtend bezig geweest met het zorgvuldig schoonmaken van scherven en had een aantal belangrijke inzichten als gevolg van de dwangarbeid.
De dingen die we leren wanneer we gedwongen worden om de voorwaartse beweging te vertragen... wanneer we worden gedwongen om de puinhoop te herkennen die we hebben gecreëerd, of de onvermijdelijke ramp (de onenigheid in de sterren), of de mate waarin we niet weten en gewoon niet begrijpen.
Het is heel simpel dat ik eindelijk kon bedenken hoe Placidus-huizen zijn gebouwd... allemaal omdat ik moest stoppen en mijn geest moest bezighouden met een ander en meer alledaags probleem dat recht voor me stond.
Interessant genoeg, tijdens de autorit terug van de dierenarts gisteren, gebeurde een van mijn eerste inzichten over het Placidus-huissysteem omdat een van mijn honden over de hele achterkant van mijn auto blafte en ik moest besteden tijd om de kussens schoon te maken voordat je naar binnen gaat om de vlooien weer schoon te maken.
Ik wil niet suggereren dat de totale verwoesting van onze planetaire ecosystemen een geweldige leerervaring voor ons zal zijn, vergelijkbaar met het begrijpen hoe Placidus-huissystemen werken tijdens het opruimen van barf en gefossiliseerd algensediment... maar …misschien?
Met drie planeten in Maagd, het hemelhuis van Mercurius, en met Mercurius die de zon verbrandt in het teken van de Schorpioen, is het soort schoonmaak dat we doen belangrijk. Het soort realisaties of conceptualisaties, de verborgen of niet zo verborgen problemen, het gevoel van zinken of verzonken zijn... het gevoel van opwinding en dan het verlies van controle, "Ik heb dit", veranderend in "iets is MIJ." De dodenvreugde, de stiller, de zware geluiddemper ... dit zijn instrumenten van een intelligentie die ons niet kunnen instrueren tenzij we eerst mentaal in de juiste positie worden gebracht.
Kunnen we luisteren terwijl we doen wat onvermijdelijk op dit moment voor ons ligt? Is het niet mogelijk dat de sleur van het proces het nodige lawaai is voor de opkomst van stillere, subtielere en meer welsprekende maar krachtige waarheden ... het soort waarheid dat bijna onzichtbaar oprijst uit het stof en vuil van een of andere ondergeschikte of minder opwindende realiteit?
We willen zo graag 'weten' dat we vergeten dat kennis niet gaat over het verkrijgen van een 'ding', maar eerder een gewoonte is om dat wat weet onze geest te laten bezetten en op zijn eigen voorwaarden te laten spreken . Mercurius in Schorpioen is een fantastische vriend voor de drukke geest... zijn prikkel kalmeert of verstomt, het verdooft of koelt af, maar het spoelt ook weg en opent voor krachtige en regeneratieve inzichten.
Gebed:Het diepste en koudste niveau van de hel is de diepste Boeddha-helderheid ... de kristalscherpte van puur ijs ... help ons de geest tot zwijgen te brengen en te zien zoals je ziet ... help onze planeet alstublieft om te behouden de krachtige zuiveraar van kou, leegte en winterse afstandelijkheid