Vandaag betreedt de zon het teken van zijn val, in Weegschaal, en het astrologische herfstseizoen begint officieel. Traditioneel valt de zon in Weegschaal en de maan in Schorpioen, omdat deze twee tekens traditioneel werden geassocieerd met de diepste en steilste afdaling van het licht in het zonnejaar. We gaan dus een tijd van het jaar in die van nature beter geschikt is voor een einde dan voor een begin, dood vergeleken met leven, loslaten vergeleken met vasthouden en innerlijk zijn vergeleken met uiterlijk. tijd voor reflectie, en het past natuurlijk in het ritme van de terugkeer naar school of het beginnen aan een intellectuele leer- of studiereis. Het is precies het juiste moment om de letterlijke aard van de gebeurtenissen van het afgelopen jaar, of de gebeurtenissen uit het verleden in het algemeen, te doorzien en in hun psychologische, spirituele of fantasierijke betekenis. Tijdens het herfstseizoen komt de lichtkwaliteit overeen met de geprefereerde stijl van psyche en ziel ... de schemering en dunner worden van de sluier tussen werelden als het licht elke dag sterft, roept op natuurlijke wijze de psychologische manier van denken en waarnemen op, en vandaar de diepere en minder tastbare vruchten van ons zonnejaar begint zich voor te stellen.
Een van de redenen waarom dit zo moeilijk is voor met name de zon, is dat de zon houdt van de meer letterlijke, absolutistische en uiteindelijk 'echte' betekenis van dingen. Zonnegoden zijn typisch goden van absolute waarheid en helderheid, maar het herfstseizoen is een tijd waarin de letterlijke aard van dingen sterft. Waarheid in de letterlijke, fenomenologische zin (het dagwereldgevoel van de werkelijkheid) wordt vertroebeld door het omgekeerde perspectief van de ziel, van hades, van psyche en de droomwereld. De donkere kraaien van het oogstseizoen herinneren ons eraan dat we bijna nooit in het bezit zijn van de volledige waarheid of de 'echte' aard van de dingen. Als resultaat is er zowel een oogst in het leven als een oogst in het hiernamaals. Er is de rijkdom van het oogstfeest zoals het op het bord verschijnt of zoals het in de mond smaakt, evenals het onzichtbare proces van voeding of uitputting dat de diepere essentie van dingen onthult aan het spirituele lichaam.
Voor sommige mensen is de herfst een favoriete tijd van het jaar. De natuurlijke vrouwelijke veelzijdigheid van het seizoen nodigt ons uit om weer warme truien aan te trekken die net zo diep en veelzijdig zijn als het ingewikkelde weefsel van de psyche zelf. Voor anderen is het gevoel van verlies of melancholie overweldigend.
Er is een romantische geest voor nodig om op de juiste manier door de poorten van de herfst te gaan. Het vereist de ogen van de dichter, het geduld van de heilige en de nostalgie van de geleerden en tijdbewakers.
Gebed:Herfstpoort, herfstzegen, leid onze afdaling en onthul ons nogmaals wat is tot nu toe verborgen gebleven