Als Venus en Jupiter in Leeuw bereiden zich voor om Saturnus in Schorpioen vierkant te maken (en zullen dit doen als Saturnus-stations vanwege de retrograde van Venus en de langzamere beweging van Saturnus), we kijken naar het thema of onderwerpen van koninklijke rijkdom en accumulatie (Jupiter/Venus in Leeuw ) en de relatie met duisternis, macht, corruptie, controle en hebzucht (Saturnus in Schorpioen). Zullen we de dood, het verval of de vernietiging accepteren van een vroegere manier van leven, een manier van leven die excessieve en oppervlakkige totems van succes en prestige bevoorrechte? Zullen we toestaan dat er een nieuwe geboren wordt? Of zullen we volharden in onze waanzin, ons hoofd blijven verliezen (Medusa's boze oog), en verstrikt raken in een neerwaartse spiraal die we zelf hebben veroorzaakt?
Dit klinkt misschien dramatisch, maar het is belangrijk om de dynamisch, om het op te blazen, zodat we deze aspecten op een of ander gebied van ons leven aan het werk kunnen zien. Leven we binnen onze mogelijkheden? Weigeren we de rede te zien? Ontkennen we de voor de hand liggende tekenen van beperking ... de voor de hand liggende "nee's" of verboden die worden ingesteld tussen ons en onze gewenste resultaten? Weigeren we om los te laten en bedenken we dat we eigenlijk nergens heen kunnen zonder de leidende hand van de hemel?
Een teken van gezondheid wordt vaak gelijkgesteld aan iemand die niet een heel bord eten maar stopt wanneer ze beseffen dat ze vol zijn, vooral als er te veel eten op het bord ligt. Stoppen we wanneer we zouden moeten?
Aan de andere kant, in hoeverre vertroebelen angsten en verwachtingen van mislukking en ondergang ons oordeel over de toekomst op dit moment? In hoeverre dicteert angst onze keuzes en percepties, en waarom kunnen we niet gewoon loslaten en erop vertrouwen dat "wat zal zijn zal zijn?" Het vermogen om te herkennen dat iets niet in onze handen is, is niet alleen een overgave van onze controle, het gaat ook over het wonder van wat we kunnen zien als we gebeurtenissen herzien in termen van iets anders dan persoonlijke controle volledig. Het geschenk van loslaten gaat niet alleen over de dood van het ego, met andere woorden... het gaat ook over de geboorte of erkenning, de glorieuze zichtbaarheid, van het goddelijke zelf. Loslaten is dus niet iets om onszelf een verdienste-badge over te geven... althans niet altijd. Het gaat er net zo goed om dat we onszelf het geschenk geven van wat we zien in plaats van persoonlijke controle...in plaats van het hele paradigma van controle OF het opgeven ervan.
Dus hoe geven we onszelf nu dit soort van visie? Hoe kan dit moment van beperking niet worden omgezet in het ego en zijn zoektocht naar spirituele ontwikkeling ... zoals "we moeten door deze uitdaging heen komen zodat we spiritueel niveau 9 kunnen halen." In plaats daarvan, hoe kan het zijn dat we de schellen van onze ogen laten vallen, zodat we gewoon vanuit een ander referentiepunt kunnen zien en een heel andere omtrek kunnen bereiken?
Gebed:In mijn dromen zie ik een leger van schilden die het zonlicht weerkaatsen in de enkele ogen van jou en mij. Licht op licht en een begrip dat de vuurzee van gezichten in de wolken opruimt ... totdat blauwe rivieren de een na de ander openen, en we in de visie staan van alles wat we zijn, alles wat we zijn geweest, en alles wat we nog zouden kunnen worden . Door de handen van zo'n schepping, laat het zo zijn. Amen.