Wat deze balsamico-maan bijzonder reflecterend en introspectief maakt, is dat het volgende helderste hemellicht - dat van Venus, de helderste planeet na de zon en de maan - ook in haar duisternis is gedompeld.
Terwijl ze de zon nadert, is Venus (zoals elke andere planeet) niet langer zichtbaar. Venus zit midden in haar cyclus en beweegt van morgenster naar avondster, maar ze doet dit via een periode van onzichtbaarheid.
symbolisch 
Als je spreekt zonder de maan of Venus die enig licht biedt, heeft de lucht een introspectieve of innerlijke kwaliteit. Er gebeuren dingen achter de schermen, vanaf de ongeziene plek.
Adam Gainsburg, in zijn briljante boek, 'The Light of Venus' beschrijft deze tijd in de cyclus van Venus als haar 'onderdompelingsfase'. Dit gebeurt wanneer ze zich tussen 13 graden achter de zon bevindt totdat Venus de zon vangt (bij superieure conjunctie). En toch komt er uit deze duisternis een stemmetje (want het is een klein stemmetje, delicaat, bijna kinderlijk) die spreekt over de noodzaak om vrouwen sterker te maken.
Het collectieve thema dat Gainsburg associeert met deze fase is dat van 'verdiepen en internaliseren van onze vrouwelijke intentie'. Het 'persoonlijke dharma' dat Gainsburg aan deze fase toeschrijft, is dat van 'het bereiken van innerlijke en uiterlijke beperkingen om het momentum achter iemands inspanningen voor maatschappelijke verbetering te vergroten'.
Als deze toespraak daar geen voorbeeld van is, weet ik het niet meer!
Emma Watson is een Ram, met een heldere morgenster Venus in Vissen.
Als je meer wilt weten over de Venus-cyclus, is Adams boek hierboven geweldig, evenals een artikel van Gary Caton over Venus in 'Astrology The Next Generation'
Weet je veel over je Venus? Herken je de bovengenoemde thema's überhaupt?