Καθώς η σύνοδος Ερμή/Δία τελειοποιεί εδώ μερικές απλές ιδέες που πρέπει να έχετε κατά νου:
* Ο Λάο Τσου έγραψε κάποτε ότι, «Το μεγάλο Τάο ρέει παντού. Γεμίζει τα πάντα αριστερά και δεξιά. Όλα τα πράγματα οφείλουν την ύπαρξή τους σε αυτό και δεν μπορεί να αρνηθεί κανένα από αυτά."
Δεν είναι δελεαστικό να κοιτάμε την κατάσταση του κόσμου μερικές φορές και να αναρωτιόμαστε γιατί οι διεφθαρμένοι άνθρωποι πετυχαίνουν ή γιατί επιτρέπεται να ανθίσει το κακό ή το σκοτάδι; Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο με τον Ερμή και τον Δία στον Ζυγό, μπορεί να νιώθουμε προσβεβλημένοι από τις αδικίες γύρω μας, και ωστόσο, η δικαιοσύνη έχει συχνά απεικονιστεί ως μια τυφλή γυναίκα που κρατά τη ζυγαριά.
* Ο Λάο Τσου έγραψε επίσης, «Το Τάο είναι αιώνιο. Δεν ευνοεί το ένα έναντι του άλλου. Ολοκληρώνει όλα τα πράγματα χωρίς καν να το γνωρίζουν.»
Δεν είναι δελεαστικό να κατηγορούμε τον εαυτό μας όταν είμαστε πεσμένοι και έξω; Σκεφτόμαστε, "Έχω πάρει αυτό που αξίζω εδώ", ή "Το έκανα αυτό στον εαυτό μου", ή ακόμα, "Δεν είχα επίγνωση του xyz και τώρα που είμαι τα πράγματα θα αλλάξουν." Από την άλλη, δεν είναι εύκολο να κατηγορήσουμε κάποιον ή κάτι άλλο όταν είμαστε πεσμένοι και έξω; Κάτι δεν μας πάει καλά και νιώθουμε ότι κάπου, κάπως, έχει γίνει μια αδικία. Κι όμως, πάλι, η δικαιοσύνη είναι τυφλή. Αν και είναι δελεαστικό να σκεφτούμε αυτή την τύφλωση ως ένα είδος ορθολογιστικής αντικειμενικότητας (μια δίκαιη στάθμιση των αποδεικτικών στοιχείων και στις δύο πλευρές ενός ζητήματος), θα πρέπει επίσης να σκεφτούμε την ιδέα ότι ΕΜΕΙΣ είμαστε τυφλοί στον τρόπο με τον οποίο το Τάο ολοκληρώνει όλες τις διαδικασίες και όλες αλλάζουν χωρίς να επιδεικνύεται ποτέ ευνοιοκρατία.
* Ο Λάο Τσου έγραψε, «Το Τάο τρέφει και προστατεύει όλα τα πλάσματα, αλλά δεν διεκδικεί την κυριαρχία πάνω τους. Το κατατάσσουμε λοιπόν στους πιο ταπεινούς. Το Τάο είναι το σπίτι στο οποίο επιστρέφουν όλα τα πράγματα, αλλά δεν θέλει τίποτα σε αντάλλαγμα, γι' αυτό το ονομάζουμε «το μεγαλύτερο. Ο σοφός είναι με τον ίδιο τρόπο – δεν διεκδικεί το μεγαλείο πάνω σε τίποτα. Δεν γνωρίζει καν το μεγαλείο του. Πες μου, τι θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο από αυτό;»
Είναι περίεργο να σκεφτούμε ότι ο Ζυγός, το ζώδιο της ζυγαριάς της δικαιοσύνης, κυβερνάται από την Αφροδίτη και ωστόσο είναι η έξαρση του Κρόνου και η πτώση του Ήλιου. Ποια βαθύτερα μαθήματα μπορεί να υπάρχουν σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς; Αρχικά, ας εξετάσουμε την ιδέα ότι συνήθως η ζυγαριά βγαίνει μόνο για να διευθετήσει έναν αγώνα όπου υπάρχουν αντίθετα επιθυμητά αποτελέσματα ή δυνάμεις στη δουλειά. Μια παραδοσιακή έννοια του πλανήτη Αφροδίτη έχει να κάνει με τα αντικείμενα του πόθου μας. Ποια λογική μπορούμε ενδεχομένως να παρέχουμε για μεγάλο μέρος της έλξης και της απώθησής μας στη ζωή; Αλλά υπάρχει μια περίεργη αίσθηση κατά την οποία η αίσθηση της λογικής, της λογικής, της δικαιοσύνης, της ηθικής, ακόμη και της δικαιοσύνης είναι τυλιγμένη με αυτό που επιθυμούμε. Λαμβάνοντας υπόψη τον Κρόνο, ίσως δεν υπάρχει πλανήτης πιο έτοιμος να πάρει τα εύσημα ή να δεχτεί ευθύνες, να αποσπάσει επαίνους και τιμωρίες για αποτελέσματα. Την ίδια στιγμή, όταν ο Κρόνος μυστικιστής συλλογίζεται τους περιορισμούς της ίδιας της λογικής και της λογικής, ίσως δεν υπάρχει πλανήτης τόσο προετοιμασμένος να κατανοήσει τη βαθύτερη τύφλωση της ζυγαριάς και τον παραλογισμό του πώς η επιθυμία διαμορφώνει τη λογική. Η έξαρση του Κρόνου στον Ζυγό είναι επομένως θέμα μεγαλύτερης ματαιοδοξίας ή ίσως το ύψος της πιο αληθινής σοφίας. Ομοίως, ο Ήλιος, πηγή σοφίας, ζωής και διαύγειας, δυσκολεύεται να καταλάβει την αόρατη γνώση της ζυγαριάς. Η φθινοπωρινή περίοδος που ξεκινά ο Ζυγός φέρνει τον θάνατο του φωτός και της ζωής, και κατά μία έννοια όλη τη συμβατική σοφία που σχετίζεται με το πώς και γιατί τα πράγματα «πρέπει» να λειτουργούν στον κόσμο. Ο ηρωικός Ήλιος βρίσκει τη σοφία του Ζυγού εξαιρετικά δυσνόητη, αλλά την ίδια στιγμή η κατάθλιψη του Ήλιου στον Ζυγό συνδέεται στενά με την έξαρση του Κρόνου στο ίδιο ζώδιο. Ο Ήλιος γνωρίζει τα όρια της λογικής, της διαύγειας, του ηρωισμού, της ζωής, της ζωτικότητας και της ορατότητας στην πτώση του, και ως εκ τούτου ο Ήλιος στον Ζυγό είναι επίσης ικανός για μια βαθύτερη φθινοπωρινή σοφία… όπως η κλασική εικόνα του τυφλού προφήτη ή του σοφού… όπως έγραψε ο Λάο Τζου, «είναι υπέροχος χωρίς να το ξέρει.
Προσευχή:Βοηθήστε μας να βλέπουμε μέσα από ένα ποτήρι σκοτεινά. Βοηθήστε μας να αντιληφθούμε την αόρατη τάξη του κόσμου, πάντα δίκαιη αλλά ποτέ ευνοϊκή, πάντα ολοκληρωμένη αλλά χωρίς επιθυμία.