Μερικές σκέψεις…
* Ο Άρης και ο Πλούτωνας μαζί (μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων) αντανακλούν τόσο την επιθυμία όσο και τον θυμό, καθώς και τη σχέση μεταξύ επιθυμίας και θυμού.
* Όταν επιθυμούμε κάτι, οδηγούμαστε να κάνουμε τις επιλογές που πιστεύουμε ότι θα έχουν ως αποτέλεσμα να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.
* Δεν έχουμε πάντα επίγνωση του τι επιθυμούμε ή δεν γνωρίζουμε πάντα γιατί επιθυμούμε αυτό που επιθυμούμε.
* Ως αποτέλεσμα, συχνά κάνουμε επιλογές με βάση επιθυμίες που δεν καταλαβαίνουμε ή επιθυμίες που μας έχουν στα χέρια τους.
* Ένας απλός τρόπος για να ελέγξουμε πόσο συνειδητοποιούμε τις επιθυμίες μας ή γιατί επιθυμούμε αυτό που επιθυμούμε, και επομένως γιατί ενεργούμε και συμπεριφερόμαστε όπως κάνουμε, είναι να προσπαθήσουμε να διαλογιστούμε ή να καθόμαστε σιωπηλά και παρατηρώντας τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας για λίγες ώρες. Στη συνέχεια, μπορούμε να κάνουμε μερικές βασικές ερωτήσεις. Τι σκεφτόμουν; Τα θυμάμαι όλα; Γιατί σκεφτόμουν τις σκέψεις που μου ήρθαν στο μυαλό; Από πού προήλθαν αυτές οι σκέψεις; Οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να απαντήσουμε πλήρως σε αυτές τις ερωτήσεις κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας διαλογισμού δέκα ή δεκαπέντε λεπτών, πόσο μάλλον σε λίγες ώρες.
* Είναι ένα απλό βήμα από εδώ μέχρι να παραδεχτούμε ότι δεν κατανοούμε πλήρως τις επιθυμίες μας, γιατί τις έχουμε ή από πού προέρχονται.
* Λόγω αυτής της έλλειψης επίγνωσης, μερικά πράγματα συμβαίνουν τακτικά και προβλέψιμα. Παίρνουμε αυτό που θέλουμε μόνο για να αισθανόμαστε σύγχυση, θλίψη ή ακόμα και θυμό όταν δεν μπορούμε να κρατήσουμε αυτό που έχουμε ή όταν αυτό που έχουμε απαιτεί περισσότερη συντήρηση ή συντήρηση από ό,τι έχουμε χρόνο, ενέργεια ή επιθυμία. Τότε είτε επιμένουμε ότι αυτό που έχουμε μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους, καταβάλλοντας όσο το δυνατόν περισσότερη ενέργεια για να διατηρήσουμε την όψη ότι είμαστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας, είτε αντικαθιστούμε μια παλιά επιθυμία με μια νέα επιθυμία, συχνά χωρίς περισσότερη επίγνωση από αυτήν που είχαμε. η τελευταία μας επιθυμία.
* Αυτοί οι κύκλοι συμβαίνουν κάθε μέρα, κάθε μήνα και χρόνο, ανελέητα. Όσο περισσότερο παίζουμε το παιχνίδι τόσο περισσότερη δύναμη συσσωρεύουμε πάνω στους άλλους ή τόσο πιο απογοητευμένοι γινόμαστε. Είτε νιώθουμε ότι κερδίζουμε, είτε νιώθουμε ότι χάνουμε.
* Η πεποίθηση ότι η ευτυχία, η αληθινή ευτυχία, βρίσκεται είτε στη νίκη είτε στην ήττα, προκαλεί τρέλα. Τελικά μας θυμώνει ή μας τρελαίνει κυριολεκτικά.
* Τρελαίνει τους νικητές με το να τους ξεχνάει τελικά, να τους κλέβει τα τρόπαια και να κάνει τα επιτεύγματά τους άσχετα, όχι πια γλυκά, όχι πια τίποτα, και τρελαίνει τους ηττημένους κάνοντας τους να νιώθουν απογοήτευση, νιώθουν ότι η τράπουλα είναι στοιβαγμένη εναντίον τους, ότι οι κανόνες είναι άδικοι και ότι δεν υπάρχει πραγματική ελπίδα, νόημα ή καλοσύνη. Η απόγνωση είναι το τελικό σημείο για τους νικητές και τους ηττημένους και ο θυμός είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους δρόμους προς τα πικρά συμπεράσματά του.
* Το ερώτημα λοιπόν είναι πώς ζούμε με την επιθυμία; Πώς σχετιζόμαστε με τη φωτιά της επιθυμίας που ζει, φυσικά, μέσα μας; Πώς μπορούμε να αρνηθούμε ότι είμαστε πλάσματα της επιθυμίας;
* Η απάντηση έρχεται μέσω της συνειδητοποίησης ότι είμαστε κάτι περισσότερο από νικητές ή χαμένοι. Είμαστε περισσότερα από τις επιθυμίες μας και είμαστε περισσότερα από το αν θα αποκτήσουμε ποτέ τα αντικείμενα των επιθυμιών μας ή όχι.
* Επειδή κάθε φορά που κερδίζουμε και κάθε φορά που αποδεικνύουμε στους εαυτούς μας ότι είμαστε πραγματικά οι πρωταθλητές που ξέρουμε ότι είμαστε, αποδεικνύεται ότι συνεχίζουμε να υπάρχουμε πολύ αφότου η δόξα έχει ξεχαστεί. Και επειδή κάθε φορά που χάνουμε, και κάθε φορά που νιώθουμε την αίσθηση ότι τα χαρτιά στοιβάζονται άδικα εναντίον μας, συνεχίζουμε να υπάρχουμε, πολύ μετά την απογοήτευση και την απόγνωση.
* Με τον καιρό, ερχόμαστε να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε όχι με αυτό που κάνουμε ή πετυχαίνουμε, αλλά με αυτό που προκύπτει αφού μας έχουν περάσει η νίκη και η ήττα. Με τον καιρό, κάθε νίκη και κάθε ήττα, μας αποκαλύπτει ποιοι είμαστε και πώς μοιάζει η ελευθερία.
* Αποδεικνύεται ότι η ελευθερία δεν είναι κάτι που «χρησιμοποιούμε» στην υπηρεσία ενός αποτελέσματος. Η ελευθερία δεν είναι καν κάτι που κερδίζουμε ή χάνουμε σε μια υψηλότερη και πιο «πνευματική» εκδοχή του παιχνιδιού νικητών και ηττημένων. Ελευθερία είναι αυτό που ανακαλύπτουμε ότι είμαστε μετά από κάθε φορά που μπερδεύουμε τη θέληση, την επιλογή, τη δράση και το αποτέλεσμα ως ταυτότητα και όμως συνεχίζουμε να υπάρχουμε, όπως πάντα, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.
* Λαμβάνουμε μια γεύση από αυτό όταν καταλαγιάζουμε στην καταστροφή της απώλειας. Όταν αποτυγχάνουμε να είμαστε ηθικοί, πνευματικοί, όμορφοι, έξυπνοι, ειδικοί, καλοί σε κάτι… αρχίζουμε να γινόμαστε κάτι πραγματικά μοναδικό και όμως αδέσμευτο, αδέσμευτο, με λίγο λιγότερη επιθυμία να μας οδηγεί.
* Αυτό το βλέπουμε όταν εγκαθιστούμε στο κενό μετά τις νίκες και τους πανηγυρισμούς. Όταν βρίσκουμε τη σιωπή μετά την ολοκλήρωση, όταν ο τραπεζικός λογαριασμός πέφτει ξανά χαμηλά, όταν αυτό που μας έκανε να νιώθουμε ότι ήμασταν στην κορυφή του κόσμου αρχίζει να χάνει τη λάμψη του…μετά τον θυμό, την απώλεια, τον πόνο, ακόμη και την απόγνωση… ξεκινάμε να αναγνωρίσεις μια ψυχή…κάτι πραγματικά μοναδικό και όμως απεριόριστο, αδέσμευτο…
* Αυτή δεν είναι μια διαδικασία που μπορούμε να κάνουμε, ή να επιλέξουμε ή να επιβάλουμε. Δεν είναι οδηγία ή επιτακτική ανάγκη. Δεν είναι μονοπάτι ή καταγωγή. Δεν είναι δόγμα ή δόγμα. Είναι μια πνευματική επίγνωση που αναπτύσσεται μέσα μας με τον δικό της τρόπο, στον δικό της χρόνο. Δεν έρχεται εξαναγκάζοντας τον εαυτό μας μακριά από επιθυμίες και δεν έρχεται με την παραίτηση ή με το διαλογισμό του τρόπου μας προς τη νίκη. Όλες αυτές οι πνευματικές φιλοδοξίες θα μας οδηγήσουν επίσης στο δρόμο της νίκης και της ήττας.
* Από εδώ, το μόνο που έχουμε είναι προτάσεις μεγάλων ψυχών.
* Μας λένε να παραδώσουμε τη θέληση και να παραδώσουμε τις επιθυμίες μας στο θείο. Ποτέ δεν μας λένε πώς να το κάνουμε αυτό πολύ άμεσα ή φανερά. Αφήνουμε να ρίξουμε έναν γρίφο με το πώς μοιάζει, τι σημαίνει, πώς νιώθουμε, να παραδώσουμε τις πράξεις, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις επιθυμίες, τις νίκες και τις ήττες μας στον Θεό. Μας δίνεται η μόνη υπόδειξη ότι έχει σημασία να δίνουμε τα πάντα στον Θεό, αλλά δεν μας λένε ακριβώς πώς να το κάνουμε αυτό.
* Μας λένε ότι αυτό βοηθά τη διαδικασία να μάθουμε ποιοι είμαστε ή ίσως να θυμηθούμε ποιοι ήμασταν πάντα, στα στοργικά χέρια του Θεού.
Προσευχή:Πάρτε τον θυμό μας, πάρτε τη θέλησή μας, πάρτε τις νίκες και τις ήττες μας, πάρτε όλη τη δικαιοσύνη και την αδικία και δείξτε μας τι σημαίνει στην πραγματικότητα η προσωπική μας ελευθερία. Δείξε μας πώς μοιάζουμε στα μάτια σου. Κάνε μας υπηρέτες της αγάπης σου που πάντα δίνουν και λαμβάνουν πάντα.