Σήμερα το πρωί, κατά τη διάρκεια του διαλογισμού και της προσευχής μου, ενόψει του θανάτου του παππού μου χθες, αποφάσισα να ζητήσω από τη Βίβλο διορατικότητα σχετικά με την αστρολογική φύση του θανάτου και τον «χρονισμό» της ψυχής. Η πρακτική του τυχαίου ανοίγματος της Αγίας Γραφής έχοντας στο μυαλό μου μια ερώτηση είναι κάτι που έκανα από τις καλοκαιρινές κατασκηνώσεις της Βίβλου ως παιδί… πολύ πριν είχα οποιαδήποτε έννοια της «μαντικής». Μου φάνηκε απλώς σαν ένας εξαιρετικός τρόπος για να λάβω μια αυθεντική απάντηση από τον Θεό, ή αγγέλους, ή κάτι θεϊκό, και εξακολουθεί να λειτουργεί για μένα με τον ίδιο τρόπο σήμερα, στο βαθμό που χρησιμοποιώ την ίδια τεχνική με το I Ching, το Τάο Τε Τσινγκ και άλλες ιερές γραφές.
Το εδάφιο που επέστρεψε ήταν το Μάρκος 13:32-37:«Κανείς δεν ξέρει για εκείνη την ημέρα ή την ώρα, ούτε οι άγγελοι στον ουρανό, ούτε ο Υιός, αλλά μόνο ο Πατέρας. Να είστε σε επιφυλακή! Να είσαι σε ετοιμότητα! Δεν ξέρετε πότε θα έρθει εκείνη η ώρα, είναι σαν να φεύγει ένας άνθρωπος:φεύγει από το σπίτι του και βάζει τους υπηρέτες του επικεφαλής, τον καθένα με την αποστολή που του έχει ανατεθεί, και λέει σε αυτόν που βρίσκεται στην πόρτα να παρακολουθεί. Γι' αυτό να είστε άγρυπνοι γιατί δεν ξέρετε πότε θα επιστρέψει ο ιδιοκτήτης του σπιτιού—είτε το βράδυ, είτε τα μεσάνυχτα, είτε όταν λαλήσει ο πετεινός, είτε την αυγή. Αν έρθει ξαφνικά, μην τον αφήσετε να σας βρει να κοιμάστε. Αυτό που σας λέω, το λέω σε όλους:Προσέξτε!»
Με την πρώτη ματιά, ο στίχος φαίνεται να δηλώνει ξεκάθαρα ότι ο χρόνος του θανάτου είναι βασικά άγνωστος και προβλέψιμος για τα ανθρώπινα όντα. Ο συγχρονισμός της ψυχής στον θάνατο είναι ο συγχρονισμός του Θεού και το μόνο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να ζούμε τη στιγμή, γεμάτη ταπείνωση και συνειδητή εγρήγορση.
Αλλά μετά η διδασκαλία μετατοπίζεται σε μια αλληγορία. Ένας άντρας φεύγει από το σπίτι του και βάζει τους υπηρέτες του υπεύθυνους… τον καθένα με μια αποστολή που του έχει ανατεθεί, και αυτός που βρίσκεται στην πόρτα καλείται να παρακολουθεί. Στη συνέχεια, η διδασκαλία του στίχου ισοδυναμεί με την επιστροφή του κυρίου του σπιτιού σε μια απολογιστική στιγμή… μια στιγμή όπου σίγουρα δεν θέλουμε να βρεθούμε κοιμισμένοι.
Η γλώσσα αυτού του αποσπάσματος με σήκωσε τα φρύδια γιατί η ερώτησή μου ήταν να κατανοήσω την «αστρολογική» φύση του θανάτου και τον χρόνο της ψυχής. Έτσι, ενώ το πρώτο μέρος του αποσπάσματος φαίνεται να υποδηλώνει ότι ο χρόνος είναι άγνωστος, το δεύτερο μέρος επικαλείται την αστρολογική γλώσσα σχετικά με τα σπίτια και τους ηγεμόνες των σπιτιών που βγαίνουν και επιστρέφουν στα σπίτια τους. Αυτό με οδήγησε σε μια έρευνα για τον γενέθλιο χάρτη του παππού μου και τις τρέχουσες διελεύσεις του. Σίγουρα, ανακάλυψα ότι ο κυβερνήτης του τόπου του θανάτου, ο Κρόνος, βρίσκεται σε μια ακριβή επιστροφή στη γενέθλια θέση του –την τρίτη του επιστροφή στον Κρόνο.
Είναι δελεαστικό να συναγάγουμε κάποιο είδος αστρολογικού «κανόνα» ή αναγωγικής μεταφυσικής ή θεολογικής διδασκαλίας από αυτό το εδάφιο, αλλά νομίζω ότι θα έλειπε ένα απίστευτα απλό σημείο:ο χρόνος του θανάτου μπορεί ή όχι είναι πλήρως γνωστό, μπορεί ή δεν μπορεί να είναι στερεωμένο σε πέτρα ή αστέρια, και έτσι η καλύτερη επιλογή μας είναι να παραμείνουμε παρόντες, να παραμείνουμε συνειδητοί, να παραμείνουμε σε εγρήγορση και να παραμείνουμε αφοσιωμένοι στο πνευματικό έργο που έχουμε στο χέρι (αγάπη, ειρήνη, υπομονή, καλοσύνη, κ.λπ.) . Η μαντεία δείχνει τόσο τη σημασία της παραμονής όσο και την ιδέα ότι ο θάνατος φέρει το σημάδι μιας «ουσιαστικής επιστροφής». Ο κύριος του σπιτιού επιστρέφει και ελέγχει τη δουλειά των απεσταλμένων και των εξουσιοδοτημένων εργαζομένων του…
Σήμερα αφιερώνω χρόνο για να καθίσω με το μυστήριο και τη σημασία του θανάτου…και σκέφτομαι την υγεία του «σπιτιού» μου, προσευχόμενος για να το διατηρήσω καθαρό, φωτεινό, χαρούμενο , ευγνώμων και πάντα παρών!
Προσευχή:"Αυτό που σας λέω, το λέω σε όλους:Προσέξτε!"
Μάρκος 13:37