Χθες, ενώ καθάριζα και καθάριζα τη σοφίτα, βρήκα περισσότερα από όσα έψαξα, και η συνολική εμπειρία καθάρισε κάτι που είχε κρέμεται από πάνω μου. Κατά τη διάρκεια του ολοήμερου καθαρισμού τραγουδούσα κανταλίνι και τα ακουστικά που φορούσα με έσωσαν από το να χτυπήσω σοβαρά το κεφάλι μου τουλάχιστον μια ντουζίνα φορές στα χαμηλά δοκάρια. Έφτασαν μερικές μεγάλες στιγμές καθώς τακτοποίησα παλιά κουτιά, και μερικά δάκρυα… Ήξερα ότι η Σελήνη βρισκόταν σε σύνοδο με τον Πλούτωνα.
Όταν τελείωσα και φώναξα τη γυναίκα μου να έρθει να δει τη δουλειά μου, συνειδητοποίησα, πριν καν μπει στο δωμάτιο, ότι δεν θα μπορούσε να δει την αληθινή αγάπη, την πραγματική λεπτομέρεια και την πραγματική εργασία που είχε μπει στη διαδικασία αυτού του καθαρισμού. Γιατί από τότε που μετακομίσαμε δεν μπορούσε να ανέβει τη σκάλα, και από τότε που αποκτήσαμε το μωρό δεν ανέβηκε ούτε. Η καρδιά μου λυπήθηκε ξαφνικά… κανείς δεν θα αναγνώριζε ή δεν θα ήξερε πραγματικά, αλλά εγώ, τι είχε πάει στον καθαρισμό.
Ήταν ό,τι θα μπορούσα να ζητήσω όταν είδε το τελικό προϊόν. Ήταν χαρούμενη, υποστηρικτική και ευγνώμων. Μετά έφυγε και για άλλη μια ώρα τελείωσα το καθάρισμα και το γυάλισμα των δαπέδων (η σοφίτα είναι επίσης ένα υπνοδωμάτιο και ανοίγει σε μια αποθήκη στο πίσω μέρος) επειδή η αδερφή και η μαμά μου θα χρησιμοποιήσουν το δωμάτιο όταν επισκεφθούν αυτήν την εβδομάδα για να δουν το μωρό μου.
Καθώς καθάριζα, άκουσα μια φωνή που μου υπενθύμιζε:«Η καλύτερη δουλειά που κάνουμε δεν αναγνωρίζεται ποτέ από τον κόσμο γιατί οι ανταμοιβές της είναι στον παράδεισο, χτισμένες στο πνεύμα και την ψυχή . Η μεγαλύτερη δουλειά που κάνουμε γίνεται στα κρυφά. Οι μεγαλύτερες προσευχές που προσευχόμαστε δεν είναι αιτήματα ή διαδηλώσεις, αλλά ενέργειες που εκτελούνται με αγάπη σε ιερή σιωπή. Επενδύστε την καρδιά σας εδώ, ευλογημένη, και πάρτε την ίδια ιδιωτική χαρά που κρύβεται σε όλη τη φύση, τους ουρανούς και τη γη."
Χθες το βράδυ κρατούσα την κόρη μου και συνειδητοποίησα ότι δεν θυμάμαι καθόλου την τεράστια ποσότητα αγάπης που χύθηκε στο σώμα, την καρδιά και την ψυχή μου ως μικρό παιδί, και ακόμη λιγότερο ως έμβρυο στη μήτρα. Δεν θυμάμαι μερικές από τις πιο έντονη και σε βάθος προσοχή και φροντίδα που έχω λάβει ποτέ. Οι γονείς μου δεν πήραν μετάλλιο, δεν πήραν πάνω από 100 likes, και παρόλο που θα μπορούσα να πω ευχαριστώ, δεν θα ήξερα πραγματικά τι έκαναν για μένα, όπως η γυναίκα μου δεν μπορούσε πραγματικά να καταλάβει τι έκανα στη σοφίτα χθες.
Καθώς ο Ερμής είναι ανάδρομος στον Αιγόκερω, το ζώδιο της μεγάλης αξίας, το ζώδιο των αυτοκρατόρων, του CEO και της ορεινής αναγνώρισης, η ερώτηση που βρίσκω τον εαυτό μου να ρωτάω είναι «Τι θα χρειαστεί για να να αναζητήσετε την αναγνώριση της ατελείωτης καταφατικής σιωπής;» Πόσα πράγματα θα πετύχουμε μόνο για να επιστρέψουμε στο κενό…το πέτρινο κρύο του βουνού αφού η αξία έχει καταρρεύσει;
Η γονική μέριμνα, στον σύντομο ένα μήνα μου με αυτό το μικρό ον, μου θυμίζει ότι η μεγαλύτερη αγάπη είναι αόρατη, και αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα, που μας περιβάλλει, μας δένει και μας δένει, όλους Η ωρα. Καθαριζόμαστε και δημιουργούμαστε συνεχώς και όμως τα χέρια που κάνουν τη δουλειά δεν αναζητούν έπαινο. Ελπίζω ότι η ζωή μου μπορεί να γίνει πιο χαρούμενη απάντηση… ένα ευχαριστώ.
Και ό,τι κι αν έρθει στο μέλλον, ας μην κατηγορήσουμε ποτέ τον Ερμή που μας πήγε πίσω για να πάμε ξανά μπροστά. Για το θρυμματισμό και την πτώση και για τη σιωπή που ξαναρχίζει στις καρδιές μας. Η πιο γλυκιά μουσική.
Σήμερα λοιπόν, καθώς τα πράγματα δυνητικά καταρρέουν, σταματήστε να λειτουργείτε ή εάν το παρελθόν επιστρέψει, ή υπάρξει ένταση, παρεξήγηση ή «κατάρρευση της επικοινωνίας» ή καθυστερήσεις ταξιδιών… νιώθουμε ότι δεν μας έχουν αναγνωρίσει… μπορούμε να πούμε ευχαριστώ και να πιστέψουμε ότι αυτό που αφαιρείται δεν είναι αυτό που χρειαζόμασταν αυτή τη στιγμή;
Προσευχή:Στη σιωπή και στο μυστικό, η αναγνώριση ατελείωτη