Ένα από τα πάθη μου είναι να διαβάζω για το πώς μερικοί από τους αστρολόγους προπάτορές μας δούλεψαν και σκέφτονταν την αστρολογία.
Ένας αγαπημένος είναι ο Firmicus Maternus και βρίσκω αυτό το απόφθεγμα του για τη Σελήνη (το οποίο έχω χρησιμοποιήσει σε διαλέξεις για τις Φάσεις της Σελήνης τα τελευταία χρόνια) πραγματικά ποιητικό.
«…γιατί νιώθουμε στο σώμα μας τις αυξήσεις της Σελήνης που αυξάνεται και τις απώλειες της φθίνωσής της. Τα εσωτερικά μέρη του ανθρώπου μεγαλώνουν όταν μεγαλώνει η Σελήνη, και όταν αρχίζει να χάνει φως, μαραζώνουν, κουρασμένα στο σώμα. όταν μεγαλώσει ξανά, η δύναμη της ανάπτυξής τους πλημμυρίζει ξανά.»
Μου αρέσει πόσο εύγλωττα συνδέουν αυτές οι λέξεις τα «ενδότερα μέρη σας « στην άμπωτη και τη ροή της Σελήνης, σαν η άνοδος και η πτώση της Σελήνης να είναι ένας οδηγός για τη γήινη ζωή.
Αυτήν τη στιγμή, η Σελήνη είναι ο κύκλος της φθίνουσας, η βαλσαμική φάση, αφήνοντας να φύγει το λίγο φως που πρέπει να σκοτεινιάσει πριν ανανεωθεί από τον Ήλιο (στη Νέα Σελήνη).
Ομοίως, καλούμαστε κι εμείς να αφήσουμε να φύγουμε, να απελευθερωθούμε, να κλείσουμε, να ολοκληρώσουμε και να αποσυρθούμε.
Όπως η Σελήνη χάνει το φως, το πνεύμα σας ή ακόμα και το σώμα σας μπορεί να μαραζώνουν τώρα, λίγο κουρασμένοι από τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες και χρειάζονται χρόνο ησυχίας, κατά προτίμηση μόνοι, για να επαναφορτιστούν.
Ίσως γνωρίζοντας ότι η Σελήνη θα μεγαλώσει ξανά και με τη σειρά της θα σας εμπνεύσει να επανασυνδεθείτε με τη «δύναμη της ανάπτυξης (την επόμενη εβδομάδα, μετά τη Νέα Σελήνη του Ζυγού) θα σας βοηθήσει να πείτε όχι, να κάνετε ένα βήμα πίσω και να σταματήσετε για λίγο τις επόμενες ημέρες.
Συντονίζεστε στη Σελήνη; Παρατηρείτε μια μαλάκυνση, απελευθέρωση ή αυξημένη ανάγκη για ξεκούραση καθώς εισερχόμαστε στη φάση της σκοτεινής βαλσαμικής Σελήνης αυτόν τον μήνα;
*(Το απόσπασμα προέρχεται από τη μετάφραση του Μπραμ και βρίσκεται στη σελίδα 118.)