YouTube Spoken Word Έκδοση
* Ο Ποσειδώνας συνδέεται συχνά με όνειρα, εικόνες, μύθους, μεταφορές και φαντασία. Ταυτόχρονα, ο Ποσειδώνας είναι ο πλανήτης της παράδοσης, της αφοσίωσης και της υπέρβασης. Φυσικά, ο Ποσειδώνας είναι επίσης ο πλανήτης της μέθης, των ψευδαισθήσεων, των φαντασιώσεων και του δηλητηρίου. Γιατί λοιπόν η μεγάλη διχογνωμία;
* Γιατί σε αυτόν τον κόσμο, καθημερινά μας παρουσιάζεται μια δυναμική "διάλεξε το δηλητήριό σου". Γιατί κάτω από την ίδια τη στιγμή της ύπαρξής μας βρίσκεται ο φόβος για το παρόν, για αυτό που υπάρχει μέσα μας, για το ποιοι είμαστε και για τη θεϊκή μας πηγή. Γιατί έχουμε οποιονδήποτε λόγο να μας περισπάσουν, απλώνοντας σαν πλανητικά χέρια σε μεταφορική ταινία πάνω από τα κεφάλια μας, για να αποφύγουμε την απέραντη αγάπη του παρόντος.
* Και έτσι η επιλογή είναι πραγματική. Η επιλογή ανάμεσα στην αγάπη και την αφοσίωση, και τη μέθη, τις φαντασιώσεις και τις αυταπάτες, είναι ένα πάντα παρόν ερώτημα. Είναι ένα ερώτημα που βρίσκεται στο προσκήνιο της ελευθερίας μας, την οποία πρέπει να εντοπίσουμε «μέσα».
* Είναι ενδιαφέρον ότι η επιλογή της αγάπης και της αφοσίωσης, αυτή η επιλογή, που γίνεται ξανά και ξανά, οδηγεί πρώτα σε νηφαλιότητα, αλλά τελικά πίσω στη μέθη. Είναι απλώς ότι η μέθη της πνευματικής ζωής είναι αυτή της αγάπης, η οποία είναι πραγματική. Η αγάπη είναι η φύση του πραγματικού κόσμου. Του πραγματικού εαυτού. Του πραγματικού εαυτού του εαυτού. Είναι κάτι παραπάνω από μεθυστικό. Είναι μεθυστικό ΚΑΙ αληθινό. Γιατί είναι αγάπη.
* Η πραγματική νηφαλιότητα έρχεται όταν αναγνωρίζουμε τη δύναμη των φαντασιώσεων. Όταν αναγνωρίζουμε την πραγματικότητα της φαντασίας. Της σκέψης. Των θεών. Όταν αναγνωρίζουμε ότι είμαστε τόσο τακτικά αβοήθητοι στα ισχυρά ρεύματά τους, τότε καταλαβαίνουμε ποιοι είμαστε και πού βρισκόμαστε. Περνάμε από την ταπεινότητα στην ταπεινοφροσύνη. Και είναι από αυτή την ταπεινοφροσύνη που αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ακόμη και την παραμικρή ματιά του πραγματικού πεδίου, του βάθους και του μεγέθους του απόλυτου. Καταλαβαίνουμε ότι ποτέ δεν γεννηθήκαμε και δεν θα πεθάνουμε ποτέ. Και φτάνουμε να αναρωτιόμαστε, απλώς αναρωτιόμαστε, για την πιθανότητα να φωνάξουμε, «Αλληλούια!»
* Άρα αυτή η παράδοση στη θεότητα, αυτή η αίσθηση ότι δεν έχουμε τον έλεγχο, μας οδηγεί τελικά πίσω στην αγάπη. Στην κατάλληλη χρήση της ελεύθερης βούλησής μας. Μας οδηγεί πίσω στον έπαινο, την κατάπληξη, τη λατρεία, την οικειότητα, την υπηρεσία και την αγάπη, τη γλυκιά, την αγάπη. Η αγάπη του Θεού που χορταίνει τα πάντα, καλεί σε όλα, κρατά τα πάντα, δίνει σε όλα την αυτονομία, την αξιοπρέπεια, τις διαφορές και την ενότητά τους ταυτόχρονα.
* Δεν υπάρχει τρόπος να γίνεις νηφάλιος χωρίς τη ζωντανή διάκριση μεταξύ πραγματικού και εξωπραγματικού. Κι όμως, η νηφαλιότητα δεν είναι ο στόχος. Η νηφαλιότητα είναι το μέσο με το οποίο μπορεί στη συνέχεια να αρχίσει να εμφανίζεται το πραγματικό και να μας οδηγήσει στην πιο αληθινή φαντασία όλων, που είναι αυτή της προσωπικής και ατελείωτης αγάπης.
* Έτσι, καθώς η Πανσέληνος και ο Ποσειδώνας ενώνονται, γράφω αυτόν τον σύντομο Ψαλμό. Προς έπαινο της μαγείας και του μυστικισμού της πραγματικής νηφαλιότητας. Δεν θα ήμουν εδώ αν δεν είχα γίνει μια φορά νηφάλιος σε υλικό επίπεδο. Κατά ειρωνικό τρόπο, ήταν ένας δάσκαλος φυτών από τον Αμαζόνιο που με οδήγησε στο μυαλό. Αλλά μόνο ακολουθώντας τις πρακτικές αφοσίωσης που διδάχθηκαν από αυτές τις θεραπευτικές εμπειρίες, καλλιεργώντας τις με την πάροδο του χρόνου, οδήγησε από απλή νηφαλιότητα σε μια εσωτερική εμπειρία αγάπης και αφοσίωσης, έναν πραγματικό κόσμο αγάπης. Υποψιάζομαι ότι όλοι, τελικά, αναζητούμε αυτόν τον κόσμο ανά πάσα στιγμή. Θέλουμε το αληθινό γιατί ξέρουμε ότι είναι απίστευτα εκπληκτικό.
Προσευχή:Βοηθήστε μας να δούμε την πραγματικότητά σας, βοήθησέ μας να δούμε την αγάπη και βοήθησέ μας να βρούμε την ιερή νηφαλιότητα.