Ένα πράγμα που λένε συνεχώς οι άνθρωποι για τους Ιχθύς είναι ότι ο Ιχθύς είναι ο «μύστης» του ζωδιακού κύκλου ή ότι κατά κάποιο τρόπο το ζώδιο των Ιχθύων είναι πιο πνευματικό από άλλα ζώδια. Ας προσπαθήσουμε να το αφήσουμε αυτό για σήμερα και να ρίξουμε μια ματιά στους Ιχθύες από μια διαφορετική οπτική γωνία. Οι Ιχθύες είναι το θηλυκό ή νυχτερινό σπίτι του Δία και οι Ιχθύες είναι ζώδιο του νερού. Με αρχετυπικούς όρους, θα μπορούσαμε να συσχετίσουμε πιο στενά το «αυτήν» με τη γη, τη Σελήνη και με το ευρύτερο αρχετυπικό βασίλειο των θηλυκών/σεληνιακών ιδιοτήτων που κατέχει η λέξη «ψυχή» ή «anima». Η ψυχή είναι αρκετά διαφορετική, αλλά αδιαχώριστη από το πνεύμα στην αρχετυπική/μυθική γλώσσα.
Ακολουθούν ορισμένες βασικές διακρίσεις. Η ψυχή είναι η μνήμη, και το σώμα, και η ιστορία, και το κινούμενο βασίλειο της εικόνας, του ονείρου και του επικείμενου ψυχολογικού και φανταστικού προβληματισμού. Η ψυχή μας μπλέκει στον διαφοροποιητικό λαβύρινθο των εικόνων και μας εμπλέκει στις κυκλικές της φαντασιώσεις. Η αντικειμενική αλήθεια ή η κυριολεκτική αλήθεια είναι η μεγάλη αυταπάτη και η δράση της εμβάθυνσης, της συσκότισης, της απόκρυψης, της υπόδειξης και της ατελείωτης συσχέτισης σε έναν ιστό σχέσεων των «πραγματικών» αποδεικτικών στοιχείων. Ψυχή είναι τα προβλήματα και το βάθος και το νόημά τους για τη ζωή, ο ρομαντισμός και η ομορφιά και ο πόνος, όχι απαραίτητα η τελική τους λύση.
Τώρα πάρτε τον Ιχθύ, το ζώδιο των δύο ψαριών, ουρές δεμένες μεταξύ τους, κολυμπώντας σε έναν ατελείωτο κύκλο. Ένα σχήμα που αγαπά η ψυχή, ο κύκλος. Μια εικόνα της ψυχής, η βαθιά και ολισθηρή υπεκφυγή του ψαριού. Το όνειρο αυτού που βρίσκεται κάτω και πέρα, στα δροσερά ή ζεστά υδάτινα βάθη, που είναι και ο ουρανός.
Προσπαθούμε τόσο γρήγορα να κάνουμε ένα σημάδι για εμάς, για τη συμπεριφορά μας, για την ψυχολογία μας, για τις «βασικές ανάγκες» ή τα «βασικά χαρακτηριστικά». Μας «πυρηνώνει» μέχρι θανάτου η αστρολογία! Αλλά δεν υπάρχει τίποτα «πυρήνας» για τα δύο ψάρια και τα όνειρά τους, και θα καταλάβουμε περισσότερα για τους Ιχθύες στοχαζόμενοι την εικόνα, και στοχαζόμενοι την ψυχή και το όνειρο, και με το να φανταστούμε πραγματικά, τότε θα μιλήσουμε για «μύστες» ή « ενεργοποίηση κοσμικού ονείρου» ή «θυματοποίηση» ή «διαφυγή». Όλοι αυτοί οι όροι γίνονται το υλικό της νεκρής γλώσσας και ξεχνάμε ότι τα σημάδια δεν είναι αποκλειστική ιδιοκτησία των ανθρώπινων όντων, ούτε του Καρλ Γιουνγκ, ούτε των αρχετυπικών μελετών στη δυτική ακτή, ούτε των εξελικτικών ψαλιδιών. Είναι τα απέραντα κοσμικά σπίτια των Θεών. Είναι ουράνιες επαύλεις όπου οι πλανήτες βρίσκονται ως ταξιδιώτες ή οικοδεσπότες, αξιοπρεπείς καλεσμένοι ή εξόριστοι κακοποιοί. Θα πάρουμε πολύ περισσότερα από τα ζώδια όταν δεν βιαζόμαστε να τα κάνουμε για τον εαυτό μας και την «ψυχή μου» ή την «ψυχολογία μου».
Αντίθετα, η λέξη πνεύμα υποδηλώνει κάτι διαφορετικό, κάτι όχι τόσο κοντά στους Ιχθύς όσο η λέξη ψυχή. Το πνεύμα είναι κατεύθυνση και αποστολή. Το πνεύμα είναι η πυξίδα, ο σκοπός και η υπερβατική αιτία. Το πνεύμα ζωντανεύει και φωτίζει. Το πνεύμα οδηγεί έξω από τη σύγχυση και παρέχει ξεκάθαρο ναι και ξεκάθαρο όχι. Το Πνεύμα διευκρινίζει την αντικειμενική αλήθεια, την καθολική τάξη και την αποκωδικοποίηση ή μετάφραση της ιερής αλήθειας ή της γραφικής απόλυτης. Το πνεύμα ενοποιεί και ερμηνεύει το μυστήριο. Το πνεύμα είναι σιγουριά και πεποίθηση. Η υποκειμενικότητα είναι η μεγάλη αυταπάτη και η εμβάθυνση γίνεται απόσπαση της προσοχής. Πνεύμα είναι η επίλυση των προβλημάτων και η απελευθέρωση από τη φυλακή της σάρκας, του σώματος ή των εμπλοκών της ψυχής.
Φυσικά η ψυχή και το πνεύμα ως αρχετυπικό ζεύγος αντανακλώνται σε όλη την αστρολογία, στην εναλλαγή ζωδίων (αρσενικό και θηλυκό), στα δύο φωτιστικά σώματα, στους ημερήσιους και νυχτερινούς ουρανούς, στον άνοδος, κορύφωση, δύση και αντι-κορύφωση πλανητών, και ούτω καθεξής. Είναι ένα κοσμικό ζευγάρι και η μυθολογία τους επαναλαμβάνεται σε όλο τον πλανήτη με διαφορετικές μυθικές μεταμφιέσεις και γλώσσες, διαφορετικούς μύθους και παραδόσεις. Η αλχημική τους ένωση είναι μια από τις μεγάλες μεταφορές του πλανήτη μας. Και το σημείο που πρέπει να εξετάσουμε σήμερα είναι ότι το ζώδιο των Ιχθύων συνδέεται ίσως καλύτερα με την ψυχή παρά με το πνεύμα. Επομένως, μπορούμε να προσπαθήσουμε να πούμε ότι οι Ιχθύες είναι ένα ζώδιο «ψυχής» πριν πούμε ότι οι Ιχθύες είναι «πνευματικό ζώδιο». Η διαφορά μπορεί να φαίνεται ανόητη, αλλά η διαφοροποίηση είναι ένα από τα κύρια καθήκοντα και τις αγάπες της ψυχής…καθώς η διαφορετικότητα προσθέτει βάθος στον τρόπο που ζούμε και στο πώς στοχαζόμαστε τις εμπειρίες μας ή τον τρόπο με τον οποίο φανταζόμαστε ενεργά.
Για να εκτιμήσουμε πραγματικά την εποχή των Ιχθύων, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι τα δύο ψάρια μπορεί να μοιάζουν, αλλά είναι διαφορετικά. Μπορεί να κολυμπούν σε έναν αιώνιο κύκλο, αλλά δεν υπάρχουν δύο γύροι ίδιοι. Οι ουρές τους μπορεί να είναι δεμένες μεταξύ τους, αλλά είναι και αυτό που τους εμποδίζει να φτάσουν ποτέ ο ένας στον άλλο στον λαβύρινθο του κύκλου τους. Όσο λιγότερο συλλαβίζουμε τι σημαίνει ο Ιχθύς ή τι σημαίνει «για μένα» και όσο περισσότερο χρόνο περνάμε με εικόνες τόσο πιο κοντά θα φτάσουμε στις πύλες αυτής της απέραντης ουράνιας έπαυλης…το νυχτερινό σπίτι του Δία, του πιστού…πνευματικότητα ενσωματώνεται στην τεράστια οικολογία της γης.
Για τη σημερινή προσευχή, θα τελειώσω με ένα ποίημα από τη Mary Oliver, μια ψυχή ποιήτρια που γεννήθηκε με τον Ποσειδώνα σε συνδυασμό με τον Ήλιο. Προσέξτε τα δύο ψάρια να κολυμπούν στα λόγια της, τις εικόνες της γης και τον ρευστό λυρισμό του ματιού του ποιητή για μεμονωμένα πράγματα και μετά προσέξτε το πάντρεμα της ψυχής με τον πνευματικό Ήλιο στην αυγή μιας νέας μέρας, στην άκρη της ημέρας. και νύχτα, ύπνος και όνειρο.
Προσευχή:
"Γιατί ξυπνάω νωρίς"
Γεια σου, ήλιος στο πρόσωπό μου.
Γεια σου εσύ που κάνεις το πρωί
και το απλώνεις στα χωράφια
και στα πρόσωπα των οι τουλίπες
και οι πρωινές δόξες που γνέφουν,
και στα παράθυρα, ακόμη, των άθλιων και των τσακωτών–
ο καλύτερος ιεροκήρυκας που υπήρξε ποτέ,
αγαπητέ αστέρι, αυτό ακριβώς συμβαίνει
να είσαι εκεί που είσαι στο σύμπαν
για να μας κρατήσει από το πάντα σκοτάδι,
για να μας διευκολύνει με ένα ζεστό άγγιγμα,
για να μας κρατήσει στα μεγάλα χέρια του φωτός–
καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα,
Παρακολουθήστε τώρα πώς ξεκινάω τη μέρα
με ευτυχία, με καλοσύνη.
(Μαίρη Όλιβερ)