Στις μέρες μας, η επιστήμη μας επιτρέπει να εξηγούμε διάφορα φυσικά φαινόμενα και βιολογικές διεργασίες. Διαθέτουμε πληθώρα πληροφοριών, ερευνών και μελετών στο διαδίκτυο για να αναλύσουμε την ίδια τη φύση του ύπνου και των ονείρων μας.
Γιατί κοιμόμαστε, πόσο, πόσα όνειρα τη νύχτα, κλπ. Έχουμε τα εργαλεία για να απαντήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις με ακρίβεια. Τι θα γινόταν όμως αν ζούσατε πριν από 2000 χρόνια;
Μπορεί να είναι δύσκολο για έναν σύγχρονο άνθρωπο να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαίοι πολιτισμοί αντιλαμβάνονταν αυτές τις έννοιες. Βλέπετε, η μυθολογία ήταν βαθιά ενσωματωμένη στην καθημερινότητά τους. Χρησιμοποίησαν μύθους και θεότητες για να χαρτογραφήσουν τον κόσμο γύρω τους.
Μάλιστα, μια από τις αρχαιότερες δοξασίες που διατηρήθηκαν μέχρι πολύ πρόσφατα είναι ο ανιμισμός. Τα αντικείμενα, τα ζώα, τα φυτά, τα μέρη κ.λπ. έχουν πνεύμα.
Αποδίδοντας ανθρώπινες ιδιότητες και χαρακτηριστικά σε, κατά τα άλλα, αφηρημένες και άψυχες έννοιες, μπόρεσαν να συσχετίσουν και να κατανοήσουν τα μυστήρια του κόσμου.
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν τόσο διαφορετικοί, αν και πιο εκλεπτυσμένοι, αφού έπλεξαν αυτήν την έννοια στις ιστορίες και τη μυθολογία τους.
Η ελληνική μυθολογία έχει έναν Θεό (θέος ή δαίμονας) για κάθε σκέψη και συναίσθημα. Θα προσωποποιούσαν την ελπίδα, τον πόλεμο, τη βροντή, τον θάνατο και ναι, το μαντέψατε. ύπνος και όνειρα!
Αλλά αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι ένα ολόκληρο φιλοσοφικό σύστημα που υπογραμμίζει την ελληνική μυθολογία εμφανίζεται μόλις αναλύσετε τη σχέση και τη λειτουργία αυτών των Θεών.
Έτσι, αν είστε έτοιμοι να βουτήξετε στη χώρα των ονείρων και να γνωρίσετε τη Νύχτα… προχωρήστε!
1. Nyx:The Greek Goddess of the Night
Το Nyx είναι η προσωποποίηση της ίδιας της νύχτας. Είναι η κόρη του Χάους, του τόπου και του χρόνου που προηγείται της δημιουργίας και αντιπροσωπεύει το χάσμα μεταξύ Ουρανού και Γης.
Φαίνεται να υπάρχει στην αρχή της δημιουργίας, σηματοδοτώντας την μια πρωταρχική οντότητα και όχι μέρος των γνωστών Ολυμπιονικών.
Δεν υπάρχουν πολλές σωζόμενες μυθολογικές ιστορίες που επικεντρώνονται σε αυτήν, ωστόσο είναι πάντα παρούσα στο σκηνικό.
Στη Θεογονία, το σπίτι της βρίσκεται στον Τάρταρο, τον κάτω κόσμο, όπου γέννησε όλες τις θεότητες και τα πλάσματα της Νύχτας.
Μαθαίνουμε, στην Ιλιάδα, ότι ο Δίας φοβάται την οργή της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Η περιγραφή της εμφάνισής της είναι άπιαστη, αλλά λέγεται ότι ήταν μια σκιερή φιγούρα, άγρια και όμορφη, που διέθετε τεράστια δύναμη.
Λατρεύτηκε στο υπόβαθρο άλλων λατρειών. Ήταν αγάλματα που ονομάζονταν «Νύχτα» σε ναούς και επίθετα που δίνονταν σε άλλες θεότητες που παρέπεμπαν στη Νύξ, όπως ο Διόνυσος Νυκτέλιος (νυχτόβιο).
Nyx, η πρώτη αρχή
Όπως ανέφερα, διαβάζουμε στη Θεογονία ότι είναι η κόρη του Χάους. Αργότερα, φαίνεται ότι αντ' αυτού, έγινε η Πρώτη Αρχή. Στην ορφική μυθολογία, αντιπροσωπεύει την ίδια την πηγή της δημιουργίας. Είχε στείλει όνειρα και προφητείες (τους γιους και τις κόρες της) σε ανθρώπους και Θεούς, όπως ο Κρόνος.
Σκεφτείτε την επίπτωση αυτού για μια στιγμή:Η Νύχτα είναι από όπου αναδύεται η πραγματικότητα.
Φιλόσοφοι και ψυχολόγοι έχουν υποστηρίξει ότι το υποσυνείδητό μας μπορεί συχνά να κατευθύνει τη μοίρα και τις αποφάσεις μας. Η Nyx, και όλες οι δημιουργίες της, θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν τα άγνωστα χαρακτηριστικά, τη σκιά της προσωπικότητάς μας που σιγά σιγά αναδύονται κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Αυτό γίνεται πιο εμφανές καθώς ανιχνεύουμε το γενεαλογικό της δέντρο.
2. Θανάτος, ο Θεός του Θανάτου
Ο Θανάτος είναι ο γιος της Νύχας και η προσωποποίηση του θανάτου. Ήταν ανελέητος, τον φοβόντουσαν και τον μισούσαν οι θνητοί και οι Θεοί. Ωστόσο, ήταν ξεγελασμένος!
Προφανώς, όπως και η μητέρα του, είναι πάντα παρών στο παρασκήνιο της ελληνικής μυθολογίας. Εμφανίζεται όμως σε μερικούς μύθους:
Ο μύθος του Σίσυφου. Ο τίτλος ήρωας παγιδεύει τον Θανάτο για να κερδίσει την αθανασία.
Ο Ηρακλής τον πολεμά — ουσιαστικά νικάει τον θάνατο.
Στην Ορφική Μυθολογία, όταν ο θάνατος αντιπροσώπευε τη μετάβαση στα Ηλύσια πεδία, ο Θανάτος έμοιαζε με βρέφος, άγγελος και αγγελιοφόρος του θανάτου. Είχε ένα απαλό άγγιγμα και επισκεπτόταν εκείνους που είχαν ζήσει πλήρως τη ζωή τους.
Αυτό αποκαλύπτει ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. ο φόβος του θανάτου.
Προσωποποιώντας τον θάνατο, οι Έλληνες μπόρεσαν επίσης να τον αποφύγουν και να διαπραγματευτούν μαζί του. Θα μπορούσαν να καταλάβουν μια ανθρώπινη φιγούρα που ήθελε να τους φέρει στον Τάρταρο.
Ο Φρόιντ επισημαίνει ότι η ορμή του θανάτου -η συμπεριφορά ανάληψης κινδύνου των ανθρώπων- προέρχεται από την αντιπαράθεση του Έρωτα (έρωτας, επιθυμία για ζωή) και του θανάτου.
Αυτό, κατά τη γνώμη μου, προϋποθέτει ότι ο Θανάτος είναι ένα πνεύμα, μια πτυχή της Nyx, που καταλαμβάνει τους ανθρώπους κατά τη διάρκεια της νύχτας για να στοιχηματίσουν τη ζωή τους μακριά.
(Οι Έλληνες δεν ακολούθησαν έναν κανόνα όταν επρόκειτο για τις ιστορίες τους. Συχνά απέδιδαν διαφορετικές ιδιότητες σε θεότητες ανάλογα με τον μύθο. Αυτό έχει να κάνει με την πολυεπίπεδη ύπαρξη των Θεών, που κατείχε πολλαπλές όψεις και λειτουργίες )
3. Hypnos, The God of Sleep
Ο Θανάτος έχει πολλά αδέρφια και αδερφές, μεταξύ των οποίων ο Γέρας (Γέρος), η Νέμεσις (Εκδίκηση), ο Μόμους (Κατηγορία) κ.λπ. Όλα έχουν τη δική τους θέση στην Ελληνική Μυθολογία.
Αλλά ίσως το πιο αγαπημένο του αδερφάκι, το δίδυμο του, είναι ο Hypnos (Sleep).
Έμενε σε μια σπηλιά δίπλα στον αδερφό του, περιτριγυρισμένος από φυτά που θα προκαλούσαν βαθύ ύπνο σε όποιον έμπαινε στο χαμόκλαδο.
Και προσέξτε να μην πέσετε στον ποταμό Λήθη, μήπως θέλετε να είστε ξεχασιάρηδες και απουσιολόγοι για το υπόλοιπο της ζωής σας.
Στην Ιλιάδα, ο Ύπνος χρησιμοποιεί τη δύναμή του για να κοιμίσει τον Δία, έτσι η Ήρα μπορεί να πάρει εκδίκηση για την λεηλασία της Τροίας από τον Ηρακλή. Όταν επιτέλους ξυπνά ο παπάς, τον κυνηγάει. Αλλά ο Hypnos βρίσκει καταφύγιο στο βασίλειο της μητέρας του, Nyx.
Ήταν μια ευγενική θεότητα, που βοηθούσε τους ανθρώπους να κοιμηθούν, να αναζωογονηθούν και να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους. Λέγεται ότι του ανήκει η μισή ζωή μας.
Στα ελληνικά, Hypnos (ύπνος) σημαίνει ύπνος. Οι λέξεις «ύπνωση» και «υπνωτικά» παίρνουν το όνομά τους από τη μικρότερη θεότητα. Και η «αϋπνία» προέρχεται από το ρωμαϊκό αντίστοιχο του Θεού, Somnus.
Ύπνος και θάνατος
Δεν είναι κατά λάθος ότι ο Hypnos και ο Thanatos θεωρούνται δίδυμοι. Οι Έλληνες κατάλαβαν ότι υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ ύπνου και θανάτου, τουλάχιστον στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν αυτές τις έννοιες.
Στη μυθολογία, και οι δύο φαίνεται να κυριαρχούν στο ίδιο βασίλειο. Ο Ησίοδος αναφέρει ότι οι πολεμιστές θα πέθαιναν μόνο όταν τους κυρίευε ο ύπνος, τονίζοντας τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Ο Σωκράτης, στην απολογία του Πλάτωνα, συγκρίνει τον ύπνο και τον θάνατο σε αυτό το απόσπασμα:
«Γιατί η κατάσταση του θανάτου είναι ένα από δύο πράγματα:είτε είναι ουσιαστικά το τίποτα, έτσι ώστε ο νεκρός να μην έχει συνείδηση τίποτα, είτε είναι, όπως λένε οι άνθρωποι, μια αλλαγή και μετανάστευση της ψυχής από αυτό σε άλλο θέση. Και αν είναι λιποθυμία, όπως ένας ύπνος στον οποίο ο κοιμώμενος δεν βλέπει καν όνειρα, ο θάνατος θα ήταν ένα υπέροχο κέρδος. ”
Ο ύπνος αντιπροσωπεύει ένα στάδιο οριακότητας, μια κλεφτή κορύφωση, αν θέλετε, στην άλλη πλευρά, ενώ ο θάνατος είναι ο μόνιμος, χωρίς όνειρα ύπνος.
Όπως η μητέρα τους, η Nyx, λατρεύονταν στο υπόβαθρο άλλων λατρειών. Αν και, οι Σπαρτιάτες είχαν λατρεία του «Ύπνου και Θανάτου», δεδομένης της πολεμικής κουλτούρας τους και της στενής σχέσης που ανέπτυξαν με τον Θανάτο από μικρή ηλικία.
4. Όνειροι, οι Δαίμονες των Ονείρων
Αν ποτέ βρεθείτε να βιώσετε Deja vu ή να ανακαλύψετε ότι ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα, τότε κάποιος από τους Θεούς μπορεί να σας έστειλε Όνειρο κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Μαυροφτερωτοί δαίμονες, οι Όνειροι είναι οι γιοι της Νύχας, χωρίς πατέρα. Στη Θεογονία, ο Ησίοδος περιγράφει μια «φυλή των ονείρων» (φῦλον Ὀνείρων), αδέλφια του Θανάτου, του Ύπνου και των υπολοίπων Θεών του Ύπνου και των Ονείρων.
Σκοπός τους ήταν να εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του ύπνου και να μεταφέρουν προφητικά μηνύματα. Οι Έλληνες πίστευαν στην έννοια των Πυλών από κέρατο και ελεφαντόδοντο.
- Τα αληθινά όνειρα βγήκαν από μια πύλη του κέρατου
- Ψεύτικα όνειρα βγήκαν από μια πύλη από ελεφαντόδοντο
Είναι ένα παιχνίδι με δύο λέξεις που φωνητικά μοιάζουν με "εκπλήρωση" και "απάτη".
Όταν ένα όνειρο είναι αληθινό, αυτό που βλέπετε θα εκπληρωθεί. Αλλά όταν είναι ψευδές, θα "φέρει λέξεις που δεν βρίσκουν εκπλήρωση".
(Το μάθημα εδώ είναι ότι πρέπει να παρακολουθείς και να παρατηρείς από πού προέρχονται τα όνειρα. Παρόλο που η φύση τους μπορεί να είναι προφητική, ο ονειροπόλος είναι αυτός που πρέπει να αποφασίσει αν αυτό που βλέπει είναι αληθινό ή ψευδές. Γι' αυτό η ονειρολογία είναι τόσο σημαντικό!)
Οι Τρεις Μείζονες Όνειροι
Παρόλο που υπάρχουν 1000 Ονείροι, ο Οβίδιος ονόμασε τρεις από αυτούς, που προέρχονται από, πλέον χαμένες, ελληνιστικές ερμηνείες των ονείρων.
1. Μορφέας
Το όνομά του σημαίνει μορφή, από την ελληνική λέξη μορφή. Εμφανιζόταν σε ανθρώπινο σχήμα, μιμούμενος το βάδισμα, την κίνηση, την ομιλία και τα ρούχα των ανδρών.
Αργότερα, στους μεσαιωνικούς χρόνους (και μέχρι σήμερα), ο Μορφέας θεωρήθηκε ο Θεός του Ύπνου και των Ονείρων. Σήμερα, στην Ελλάδα, υπάρχει μια παροιμία που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον βαθύ ύπνο. στην αγκαλιά του Μορφέα.
2. Phantasos
Αυτό σημαίνει φαντασία, αυτό το Όνειρο θα έπαιρνε το σχήμα των άψυχων αντικειμένων και των στοιχείων.
Δέντρα, βράχοι, γη, φωτιά, νερό ήταν μερικά από τα άψυχα πράγματα που είχε γίνει.
3. Φοβήτορα
Αυτός που τρομάζει τον ονειροπόλο. Εμφανιζόταν ως ζώα, θηρία, πουλί ή φίδι.
Είναι η προσωποποίηση των εφιαλτών, δίπλα στον Επιάλες.
Η δραματοποίηση των ονείρων
Αυτό που βρίσκω συναρπαστικό είναι ότι υπάρχουν πολλά επίπεδα σε αυτό το βασίλειο. Η προσωποποίηση των Ελλήνων Θεών του Ύπνου και των Ονείρων δημιουργεί ηθοποιούς και σκηνοθέτες.
Όλα όσα βλέπετε είναι μια καλυμμένη θεότητα που παίζει τον καθορισμένο ρόλο της. Ονειρεύεστε ένα θεατρικό έργο, έναν μιμητικό σχηματισμό του μυαλού σας.
- Η σκηνή είναι η Νύχτα, που κυβερνάται από τους ισχυρούς Nyx.
- Οι σκηνοθέτες είναι οι Hypnos και Thanatos
- Οι ηθοποιοί είναι οι Όνειροι
- Εσείς είστε το κοινό
Ο τίτλος όλου αυτού του ιστολογίου είναι Dreams and Mythology. Και υπάρχει ένας καλός λόγος για αυτό. Βλέπετε, υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ μύθων και ονείρων. Και τα δύο έχουν την ίδια πηγή. το υποσυνείδητό μας.
Οι εκπομπές που παρατηρούμε στον ύπνο μας και τα αρχέτυπα που σκιαγραφούμε στις ιστορίες μας έχουν την ίδια λειτουργία. Να εκφράσουμε τις αόρατες πλευρές της ψυχής μας, μέσα από αφηγήσεις και σχετικές πλοκές.
"Οι μύθοι είναι δημόσια όνειρα, τα όνειρα είναι ιδιωτικοί μύθοι."
Βουτιά στα βαθιά…
Είναι προς συζήτηση εάν οι Έλληνες Θεοί του Ύπνου και των Ονείρων είναι μυθικά ή απλά λογοτεχνικά εργαλεία.
Στην αρχαία Ελλάδα λατρεύονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Καθώς η ελληνιστική επιρροή υποχώρησε, έγιναν κομμάτια ποιημάτων και λογοτεχνίας, χάνοντας τη θεϊκή τους σημασία.
Όπως οι περισσότεροι μύθοι, απέκτησαν μια αλληγορική λειτουργία.
Πιστεύω ότι το σημαντικότερο στοιχείο είναι ότι το βασίλειο του ύπνου και των ονείρων είναι δίπλα στην πραγματικότητά μας. Είναι κατοικημένο από τις σκιές μας και τα πλάσματα της νύχτας. Και το επισκεπτόμαστε κάθε φορά που κλείνουμε τα μάτια μας, αποκτώντας μερικές γνώσεις κάθε φορά πριν ξυπνήσουμε.
Σκεφτείτε το σαν να κολυμπάτε στον ωκεανό. Τις περισσότερες φορές, το μισό σώμα σας βρίσκεται πάνω από τη θάλασσα ενώ το υπόλοιπο είναι βυθισμένο. Έτσι είναι συχνά η ζωή.
Μέρος του εαυτού σας υπάρχει στο υποσυνείδητό σας, ανά πάσα στιγμή. Και για να αποκτήσετε συνειδητό έλεγχο αυτής της πλευράς του εαυτού σας, πρέπει να βουτήξετε βαθιά, μια ανάσα τη φορά, ένα όνειρο τη φορά.
«Όλες οι λειτουργίες του σώματος και της ψυχής εκτελούνται από την ψυχή κατά τη διάρκεια του ύπνου»
P.S – Γνωρίζατε ότι ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τον ύπνο για να κάνει προγνώσεις για μη φυσιολογικές φυσιολογικές καταστάσεις; Πίστευε ότι τα όνειρα είχαν δύο σκοπούς. ένα προφητικό μήνυμα από τους Θεούς και ένα βιολογικό σήμα, που συχνά δείχνει στον ονειροπόλο πού ήταν οι ασθένειές του.